Środa, a właściwie czwartek z Nacią.
Dzisiaj trochę o wolności.
Nie tak dawno obchodziliśmy dzień 11.11, czyli Święto odzyskania przez Polskę Niepodległości.
Jesteśmy już wolni, prawda?
Otóż, nie.
Wiele osób utożsamia wolność jedynie z tym, że może spokojnie iść ulicą, bez obawy, że zostanie postrzelony.
Kiedy myślimy o wolności, często nie wiemy, że istnieje sporo różnych jej odmian.
Na przykład – wolność słowa. Wolność ta jest nam gwarantowana, prawda? Możemy mieć własne poglądy, zdanie, ale czy rzeczywiście bez obaw je wygłaszamy?
Znów – nie.
Z nami, ludźmi jest tak, że zdanie inne od naszego zawsze wydaje się obce, jakieś niepoprawne. Utożsamiamy zło z tym, czego nie znamy i nie doświadczyliśmy.
Czy chcemy poznawać innych wystraszonych, kłamiących kim są, bojących się mówić o tym, co lubią, jakiej są orientacji, jakimi są ludźmi, w co wierzą, bo boją się osądu, pobicia, a nawet śmierci?
Widzimy, jak ludzie zamiast jednoczyć się, rozdzielają, krzycząc na ulicach, wyzywając, bijąc, zabijając nie chcą przyjmować do wiadomości, że ich zdanie nie pokrywa się ze zdaniem wszystkich innych ludzi na tym świecie.
Nie ma wojny, a my wciąż ze sobą walczymy.
„Inność” jest niesamowita, dlaczego my, ludzie, tego nie widzimy?
Tak to już jest, tak jesteśmy skonstruowani, że próbujemy odebrać innym ich wolność do wyznania, własnych opinii itp. ponieważ się z tym nie zgadzamy.
Naszą wolność ogranicza też prawo. Nie możemy bezkarnie robić to, na co mamy ochotę.
Nigdy nie jesteśmy wolni w 100%, ale zamiast pamiętać o tych, którzy zginęli za nas i za wolną Polskę, my wolimy się kłócić, odbierać małe rzeczy, które czynią człowieka szczęśliwym. Każdy ma prawo do swoich poglądów i racji, ale nie narzucajmy ich innym, skoro my mamy prawo, inni również. Zanim ocenimy, spróbujmy zrozumieć.
Wolność do swobodnego bycia, kim się jest, to największe szczęście.
„Podstawą szczęścia jest wolność, a wolności odwaga”.

To nie jest środa z Nacią, ale poprostu chciałabym powiedzieć o czymś, co mnie denerwuje.
Muzyka staje się jakimś czynnikiem dzielącym innych ludzi, a nie powinna nas łączyć?
Każdy słucha tego, co daje mu radość, powoduje u niego uśmiech. Dlaczego więc powstają jakieś kłótnie?
Nie rozumiem tego zupełnie. Dopóki muzyka nie zaczyna nam zastępować życia codziennego, nie staje się jedynym tematem, na który jesteśmy w stanie rozmawiać, to co jest nie tak, kiedy ktoś inny słucha czegoś innego?
Ja słucham popu, osobiście nie lubię kpopu, a przyjaźnię się z kpoperką. Czy to źle? NO LUDZIE, NIE. Muzyka nas nie definiuje jako ludzi, czy to, że ktoś słucha czego innego sprawia, że mam go nie tolerować? NIE.
Ludzie, uspokójmy się, póki jeszcze jest czas.

„Środa” z Nacią
Dzisiaj o cięciu się. Trudny temat, ale jestem gotowa się go podjąć.
Czym jest samookaleczanie? Robieniem krzywdy sobie samemu.
Dlaczego więc ludzie to robią?
To sposób ucieczki, oderwania się od problemów, chociaż na chwilkę.
Jak ból ma pomóc zapomnieć, pomyślicie.
Ból psychiczny jest znacznie silniejszy, niż ten fizyczny. Te kreski i krew pozwalają zapomnieć.
Czy to pomaga?
Nie. Zdecydowane, duże NIE. Zabiera ból na chwilę, ale pomyślmy, czy on nie wraca ze zdwojoną siłą?
Nie wszyscy wiedzą, ale samookaleczać można nie tylko się na rękach, można równeiż na nogach, a nawet na biodrze.
Co do tego prowadzi?
Hejt, trudna sytuacja w domu, stara bliskiej osoby, brak akceptacji siebie i wiele, wiele innych.
To nie prowadzi do niczego dobrego, ba, to nie prowadzi absolutnie do niczego.
Po jakimś czasie staje się to sposobem odreagowania.
Potem codziennością, a potem uzależnieniem. Jeżeli ty, który to czytasz, tniesz się, zastanów się, czy te kreski to to, czego chcesz?
Wybierz pomiędzy cierpieniem, a terapią.
Wybór należy do nas.
Nie bójcie się prosić o pomoc, uwierzcie. Samookalecznie nie jest drogą.
Jest mnóstwo ludzi, którzy chcą pomagać.
To żaden wstyd prosić o pomoc. Problemy są normalne, a trzymanie ich pod kluczem żyletki już nie.
Zanim chwycisz żyletkę pomyśl, dlaczego?
Żyjemy dla siebie i każdy z nas ma w sobie mnóstwo wartości. Z problemami można radzić sobie inaczej.
Wady są cudowne, a jeszcze lepsze jest staranie się być jak najlepszym. Karane się w taki sposób nie jest dobre. Brzmi banalnie, ale uwierzcie mi. Można.
Pamiętajmy też, że nie wszystko widać na pierwszy rzut oka. „Nie oceniaj książki po okładcę” – świetnie tutaj pasuje.
Uśmiech nie świadczy o radości.
Ty, osobo, która to czytasz wiedz, ile niesie twój uśmiech, a wady nie odbierają ci wartości.