Nie rozumiem ludzi.

🌾 Przeglądam poradniki pisarskie. W większości te z wattpada, ale tutaj też się znajdą jakieś rodzyneczki. Po przejrzeniu chyba… dwudziestu nasuwa mi się na usta takie pytanie:
– Czy autorzy tychże dzieł żyją, do jasnej anielki, pod kamieniem?! A może są jakąś grupową sektą, która myśli jednym umysłem!? O co mi dokładnie chodzi?

🌾 We wszystkich jest to samo! Czy pisarze tych oświeconych poradników nie przeglądają internetu by sprawdzić czy ich pomysł jest oryginalny? Mogliby chociaż przeczytać poradniki innych by napisać coś w innym stylu, sprawdzić przystępność poszczególnych rad, napisać porady w sposób interesujący, dodać ciekawostki, przykłady z własnego życia itp. A co zamiast tego robią? W trzech poradnikach w rozdziale o tytule, ten tekst wyglądał jakby jedno od drugiego zrzynało i zmieniło poszczególne słowa. Zdaję sobie z tego sprawę, że o tym nieszczęsnym tytule trudno wysnuć filozoficzne tyrady, ale po co robić poradnik, skoro ma wyglądać jak wszystkie inne i nie dodać od siebie nic poza tymi uniwersalnymi rozdziałami, które są identyko jak w każdym innym poradniku?

🌾 Wkurzają mnie też początki typu „Jestem amatorem, ale podzielę się z wami moją wiedzą”. Jak jesteś w czymś słaby to się podszkól, a nie wylewasz mądrości do internetu, a swoje niekompetencje usprawiedliwiasz byciem nowicjuszem. Po tym zdaniu zwykle następuje to cudowne kopiowanie frazesów typu:
„Postać nie może być zbyt idealna”
„Pamiętaj o ortografii i interpunkcji”
„Tytuł ma być ciekawy”
I nie mówię, że te tematy nie powinny mieć miejsca w takim typowym poradniku, ale dodajcie coś od siebie, zamiast rzucać gotowym frazesem, którym może we mnie, równie dobrze, rzucić taka facetka od polskiego.

Nikt:
Mysza o 22:48: Ej mam zaj*bisty pomysł na quiz! Wrzucę jutro koło 9, bo to takie mózgoj*bne głosowanie z randomowymi zdjęciami z mojego telefonu i teraz nikt mi nie zagłosuje. A wy co porabiacie w tą piękną noc?

Pytanie alert.

Przeglądam sobie jakże zacne opowiadanka i naszła mnie ciekawa rozkmina odnośnie stylu w jakim owe opowiadania są pisane. Dokładniej chodzi mi o przerwy w tych opowiadaniach. W sensie, że jest sobie zbity tekst, linijka
przerwy by oddzielić jeden blok tekstu od drugiego.

(Wyżej jest właśnie taka linijka przerwy, jeśl wciąż nie wiecie o co mi chodzi)
Tutaj pytanie, mianowicie wolicie, gdy przerwy w opowiadaniu są: co akapit, co dialog, co akapit i co dialog, czy może lubicie gdy w opowiadaniu w ogóle nie ma takich opuszczonych linijek tylko jest jeden zbity tekst? Ja jestem fanką braku przerw lub przerw co akapit :)