Hej tu Angel, ale tylko na chwilę.
Wczoraj był pogrzeb mojego dziadka. Człowieka, którego kochałam i darzyłam dużym szacunkiem. Mieszkaliśmy w jednym domu, woził mnie gdzie potrzebowałam gdy jeszcze nie miałam prawa jazdy lub też potem gdy jeszcze nie czułam się zbyt pewnie za kierownicą, pomagał mi w matematyce gdy chodziłam do podstawówki i zadania mnie przerastały, pocieszał, przytulał i wiedziałam że zawsze mogę się do niego udać z problemami. A kiedy on był w szpitalu, bałam się jechać go odwiedzić z jednej strony dlatego, że cały czas wierzyłam w to, że wrócić do domu, a z drugiej-bałam się, że nie wytrzymam widoku i się rozpłaczę, kiedy to on potrzebuje wsparcia a nie ja. Tak oto nie miałam się z nim nawet jak pożegnać, dlatego przychodzę do was. Pamiętajcie o swojej rodzinie, nawet jeśli na co dzień się nie widzicie, wystarczy zadzwonić i powiedzieć „Kocham Cię” i nie odkładajcie tego na „jutro”, bo jutra dla drugiej osoby może nie być, nigdy nie wiadomo, który dzień jest ostatnim.
Trzymajcie się miśki, do następnego…
PS. Dziadek miał jedno dość mądre powiedzenie, które teraz będzie bliskie mojemu sercu „Ja ich wszystkich p*******”. Dziękuję Ci dziadku