Jest 16 lipca 2017 rok… Dokładnie rok temu, 16 lipca 2016 roku, poznałam blondyna o niebieskich oczach, nazywa się Łukasz. Za to 15 lipca pierwszy raz go zobaczyłam, w autobusie, w drodze do Kołobrzegu, wiecie co pomyślałam? „Pewnie jak będzie w tym samym budynku co ja, to i tak go nie poznam, bo będę się bała podejść i się przedstawić”, jechałam z myślą, że nikogo nie poznam i będę sama, jak co roku, jednak nie wiedziałam co mnie spotka.. Usiadłam z babcią i wujkiem orz 6 osobobowym stole, zostały trzy miejsca.. Pomyślałam, że dojdą emeryci, jak co roku… I to był on ze swoim bratem, Adamem i mamą. Jak zwykle, siedziałam cicho. A jak już mialam wejść do pokoju to powiedział mi, że mam ładne buty.. W tym samym dniu zakolegowaliśmy się.. Wyszliśmy na gokarty, było super.. Adaś mnie bardzo polubił, cały czas mnie przytulał, spokojnie ma 7 lat xd 17 lipca mnie przytulił przy brzegu morza, tak bez powodu i pochwalił moje nowe buty.. Pierwszy raz ktoś mnie przytulił z chłopaków, czułam, że to będzie przyjaźń.. Z nim mogłam rozmawiać o wszystkim, lepiej niż z koleżanką.. Słuchał moje śmieszne historyjki, które i tak powtarzałam nie raz xd Pierwszy raz ktośmnie tak słuchał.. Codziennie wychodziliśmy na gokarty, nawet w deszczu.. Szliśmy wszędzie, na plażę, na lody, na miasto. Z ręką na sercu mogę powiedzieć, że wiele osob uważało nas za rodzeństwo iraz pani nam powiedziała, że jesteśy fajnym rodzieństwem.. Był taki wesoły i inny.. Pewnego dnia mi powiedział, że pomimo krórkiego czasu jestem jego najlepszą przyjaciółką.. To było cudowne.. Dwa tygodnie trwał pobyt w Kołobrzegu.. Musieliśmy wracać ztego powodu, że mieszka w innym mieście to bylam smutna.. Korzystaliśmy z każdego dnia.. Nie, nie zakochałam się w nim, ani on we mnie.. Jesteśmy przyjaciólmi.. 28 lipca wrociliśmy, płakać chciałam gdy on odjechał.. W sierpniu widziałam go ostatni raz, dzwonilam do niego raz, bardzo się cieszył.. Pragnę by go w tym roku zobaczyć, walczę o to, mama mnie zapewnia, że go zobaczę, ale nie chcę się rozczarować i wątpię. Tak czy inaczej to najlepszy przyjaciel.. Mam wrażenie że go znam lata.. Nie zapomnę naszych gokartów, rekordów na jedzenie lodów, automatów za dwa zł i ogólnie.. Tak, to prawdziwy przyjaciel z wakacji.. Codziennie o nim pomyślę.. Tęsknota mi naprawdę doskwiera.. Ale nigdy go nie zapomnę i mam nadzieję, że on nigdy o mnie..

Wybaczcie, że tak opowiadałam, ale to cudowne wspomnienie.. Co o tym sądzicie, jak wy potrzebujecie coś opowiedzieć to chętnie przeczytam, wybaczcie za czekanie, ale koleżanka trochę mi przeszkadzała xd