„— Dlaczego mi to robisz? Czemu na to pozwoliłeś? Czemu ja nic o tym nie wiedziałem? — zapytał, patrząc smutno w stronę mniejszego.

Yoongi uśmiechnął się jedynie delikatnie i wzruszył ramionami. Widział łzy w oczach Taehyunga, jednak nie mógł ich wytrzeć przez kajdany, do jakich był przykuty.

— Zacząłeś mi dawać nadzieję, a ja nie chcę myśleć o czymś, co nigdy nie będzie prawdą — odpowiedział, spuszczając wzrok na ziemię.

— Nadzieję na co? — dopytał, nie do końca rozumiejąc, co drugi ma na myśli.

— Nadzieję na to, że mógłbyś mnie obdażyć jakimkolwiek uczuciem. Wolę zginąć za swoje wszystkie przewinienia, niż żyć ze świadomością, że jestem dla ciebie tylko zwykłą zabawką.”