„— Niestety, ale mamy pewność, jeżeli chodzi o identyfikację ciała. Twoja mama nie żyje, Yoongi.
Te słowa odbijały się w jego głowie głośnym echem raz za razem. Zupełnie, jakby stały się jakimś przerażającym zaklęciem, które ktoś wypowiadał w jego stronę ciągle, nie przerywając ani na chwilę. Mimo iż wypowiedziane zostały przyjemnym głosem komisarza, w jego głowie oznaczały tylko i wyłącznie koszmar. Nie zwrócił nawet uwagi, kiedy samotnie łzy przerodziły się w intensywny szloch, ani w którym momencie Taehyung usiadł obok niego, aby objąć go ramieniem. Nie wiedział, co dzieje się wokół niego i naprawdę go to nie obchodziło. W tamtej chwili marzył jedynie o tym, aby to wszystko okazało się jakimś głupim snem. Jednak to jedno zdanie ciągle obijało się o jego uszy, nie zamierzając przestać.
— Zabiorę cię na komisariat. Nie mam tutaj już nic do roboty, a tobie i tak nie pozwolę tam wejść.”

~ „Found”

Będzie długie, więc napiszę po prostu, że wkrótce

Kto razem ze mną pokocha ten koncept?

Ps. Takie kolory włosów chłopaków zobaczycie w opowiadaniu, którego poniżej jest zapowiedź