„Z każdym krokiem deptałaś moje różowe okulary, których odłamki zatrzymywały się wewnątrz nas. Starałem się je skleić w całość, jednak ty wbijałaś mi je w twarz”

Dziwnie mi tak dodawac do wpisu fragment swojej wlasnej pracy, ale wrocilam dzisiaj do „zapomnij”, ktore napisalam jakis czas temu i nie wiedziec dlaczego, jestem totalnie zakochana w tym fragmencie i w jakis sposob mnie on porusza, wiec musialam sie tym z wami podzielic haha