« 𝘯𝘶𝘥𝘯𝘺, 𝘻 𝘮𝘯𝘰́𝘴𝘵𝘸𝘦𝘮 𝘸𝘺𝘮𝘰́𝘸𝘦𝘬 𝘪 𝘸𝘺𝘫𝘢𝘴́𝘯𝘪𝘦𝘯𝘪𝘢 𝘸𝘱𝘪𝘴 𝘰 𝘸𝘴𝘻𝘺𝘴𝘵𝘬𝘪𝘮 𝘪 𝘰 𝘯𝘪𝘤𝘻𝘺𝘮 »

𝐌𝐎𝐈 𝐊𝐎𝐂𝐇𝐀𝐍𝐈,

ja wiem, że jest dopiero październik, a raczej prawie listopad i wstawianie treści nawiązujących do Świąt jest co najmniej niepoprawne, lecz muszę. Zresztą, powinnam zacząć od stwierdzenia, dlaczego mnie tu nie było. A nie od środka, bądź nawet końca, jakim jest publikacja "z piekła rodem". 

Znacie mnie już niecały rok. Znacie Magi, lekko świrniętą dziewczynę z miejscowości Nigdziowości, która pisze treści z za dużą ilością metafor i innych anty—wierszydeł. Pisze, choć miała nigdy nie pisać. Gdy założyłam tu konto, chciałam pokazać światu, że coś znaczę i mam coś do przekazania. Każdy tak chce. Nawet, gdy tworzy prawdziwe beznadziejne rzeczy. Ja też taka byłam. "Byłam", dobry czajniku, cóż za optymizm! Tak, ja naprawdę uwierzyłam, że moje życie nie jest denne. A przynajmniej denne nie z mojego powodu. 

Uznaliście pewnie, że mam poczucie humoru. Nawet jeśli nieco odjechane, to na pewno posiadam. Nic bardziej mylnego, podobno jestem sztywna jak kij od miotły. Uważacie, że ironia i krytyka innych to moje drugie imiona. Nie znoszę krytykować. Nienawidzę się, gdy zazdroszczę innym, nawet gdy są na zupełnie innych płaszczyznach niż ja. Ironia zbrzydła mi okrutnie, a co dopiero ironia idiotycznie krzywdząca. Mam wrażenie, że ostatnio uznano, że jestem świetna i, jak to ktoś określił, mam ósemki z wypracowań. Jedyne ósemki, jakie mam, to nie wyrżnięte zęby trzonowe. 

Jestem absolutnie paskudną istotą z miliardem problemów i zatrutym umysłem. Cóż, bywa, takie jest rzyće. C'est la vie. Ponadto pouczam innych. Mimo swych przywar stąd nie zniknę. Wybaczcie, dziś czeka Was sporo mojego bełkotu i jeszcze więcej refleksji. 

Nienawiść jest największą chorobą, jaka wyszła z puszki Pandory. To pasożyt, który Was zniszczy. Zniszczy i tych, którzy nienawidzą, i tych, którzy są znienawidzeni. Słowa i uczucia (lub ich brak) bolą bardziej niż policzki wymierzone od losu. 
Drugim choróbskiem straszliwym jest fałszywość. W swoim otoczeniu na pewno znajdziecie persony fałszywe, dwulicowe i, wprost mówiąc, toksyczne. Ich trucizna będzie Waszą, ich nienawiść Waszą i tak wszystko. Zgorzkniejecie tak samo jak oni i zostanie z Was tylko zgrzytanie zębami, płacz i wycie kojotów z kanionów złości. Tacy ludzie niszczą prędko, ich narcyzm zatruje Wam wszystko, co kochacie. Dlatego, jeśli widzicie, że ktoś z osób wokół Was sprawia, że tracicie radość z życia, uciekajcie od takich osób. Niełatwo zerwać stosunki z kimś, kto Was oplata. Będziecie czuć wdzięczność, uwierzycie, że wszystko zawdzięczacie działaniom owych narcystycznych jednostek i sami nic nie znaczycie. Taka relacja jest cholernie niebezpieczna i, ach, trudno się jej wyzbyć. 

Toteż konkludując, życzę Wam, z tej szczytnej okazji ostatniego październikowego piąteczku, byście nigdy w siebie nie wątpili, nie słuchali oszczerstw i złych słów. Bądźcie po prostu szczęśliwi i korzystajcie z życia. Jesteście silniejsi niż mosty i deszcze kamieni. Jesteście silniejsi niż Wam się wydaje. Nie płaćcie też Waszym truciznom w ciałach homo sapiens tym samym, co dostajecie, bo to sprawi, że zapętlicie się w ciemnym kółku wzajemnych pretensji. Nie wątpcie nigdy w to, co uważacie za słuszne. 𝐍𝐈𝐆𝐃𝐘. 

No, i ostatecznie, przyjemnego Halloween czy też Dziadów, nie wiem, co tam obchodzicie. Niech Was nie zjedzą demony spod łóżek, choć domyślam się, że i Wy wiecie, że najbardziej łapczywe stwory siedzą w ludziach. 

PS: Poszłam dziś na całość. Ponad 500 słów wpisu. A zamierzałam tylko upewnić kilka ważnych dla mnie osób, że wszystko już w porządku. Że mam za sobą, to co najgorsze. Że silna—kobieta—Magi dała radę. No cóż. 
PS wtóry: Zapomniałam dodać, że kocham Was i dziękuję za istnienie. No ale, to wpis listowny, zapisany niezmywalnym atramentem. Zatem piszę w post scriptum. Wybaczcie tę zniewagę.