,,Ktoś kim jestem” – Piękne.
Nie będę dużo pisać, na prawdę, bo na tej klawiaturze nie ma liter, które oddałyby moje wzruszenie, mój zachwyt i moją miłość do ciebie.
Ale z chęcią pokażę Ci, że na prawdę mnie to poruszyło poprzez cytaty.
Słowa niezapomniane, są zawsze w twoich opowiadaniach. Nie wiem jak to się dzieje, ale wiem, że uwielbiam wszechświat, ten gówniany wszechświat, za fakt, że na to pozwala.
,,Zawody miłosne, po których tworzyłam anielskie ślady na swoich przedramionach.”
*Bez komentarza.
,,Ostatnio to stało się modne. Pozorne cierpienie jest teraz na topie. Podbija młodzieżowe listy przebojów. Chcesz być fejmem? Chcesz by wszyscy cię lubili? Nic prostszego! Wystarczy, że będziesz pokazywał innym jak bardzo (niby) cierpisz! Przepis na sukces, prawda? Nastoletnie plastiki rozpowiadają na prawo i lewo, że wpadły w depresję, że są takie nieszczęśliwe… „O! Złamał mi się mój idealnie pomalowany paznokieć!” Myślą, że to takie fajne. Biorą żyletki i ranią swoje ręce, aby potem móc z uśmiechem przejść po szkole w krótkim rękawku… Aby POPISAĆ się przed znajomymi..”
*Czyżbym do tego należała? Sama zaczynam się zastanawiać… Jestem w grupie a, czy b?
,,Bo kiedy pomyślisz, uświadomisz sobie, że w tym właśnie momencie, kiedy ona stara się w ten sposób być fajna… To właśnie w tym momencie gdzieś, na tym świecie jakaś dziewczyna naprawdę przeżywa swój osobisty dramat. Dramat, który przytłoczyłby nas swoim rozmiarem. Są ludzie, którzy nie mają już siły do walki. Są wypaleni.”
*Tak, jestem wypalona. Ale nie wiem jak ty to postrzegasz. W którym z tych cytatów mnie widzisz?
P.S.Bardzo dziękuję za nową piękną opowieść.