Te te te! Gosiu! Wracam, wchodzę na stronę i… nowy avatar mojej Maggie! Błagam powiedz, że to ty…. Jesteś piękna. Śliczna. Cudna!
Wow! Nie mogę uwierzyć….
Aha i jeszcze jedno twoje wiersze cudne <3 Jak zawsze ;) Poniższe są już oprawione :D
Tak często wbijam sztylet, wywracam oczami. Nie przejmuje się twymi krwawiącymi ranami. Napinam włócznię i trafiam celnie, celując prosto w twoje serce. Wychodząc potrząsam włosami, na koniec trzaskam jeszcze drzwiami. Wrzeszczę na sto decybeli, wyzywam was od tępicieli… Lub milczę jak ponad grobami, tak często, po prostu wzruszam ramionami.
Majestat uczuć, zranionych dusz i kalejdoskop skupionych dusz. Miłość sprzedana, nie odzyskana, na zawsze skazana i pożegnana. Czasami myślisz, przyrzekasz sobie, aby szczerości zaznać choć trochę. Jednak tak zgubne jest twoje życzenie… Chociaż przybiera tak piękne brzmienie. A w labiryncie uczuć przedwiecznych gubisz się, płaczesz i lamentujesz, w sromotnej klęsce sobie winszujesz. Nikt nie przychodzi tobie z pomocą, zostajesz sam ze swoja karocą. Karoca płaczu, wiecznego gniewu, złamanych serc, skupionych odmętów. Odmętów rozpaczy oraz cierpienia, co przybierały tak piękne brzmienia. A jednak nic się nigdy nie zmienia… Ze chcesz ich zaznać, doświadczyć sam, a to jest ostrze, ostrze i kat.