pamietam, jak jako 9 latka plakalam w kiblu przez to, ze mnie pobito a ja kompletnie nie znalam powodu, zalamywalam sie tym, ze waze 26 kg przy naprawde wysokim jak na tamten wiek wzroscie i wstydzilam sie ubierac rzeczy, ktore lubie bo bylam przekonana ze to ze mna jest cos nie tak, wycofalam sie z tanca ktory tak bardzo kochalam bo zawsze umieszczano mnie w ostatnich rzedach
za co mnie az tak rownano z ziemia? otoz dlatego, ze majac 8/9 lat czytalam na potege, mialam szybsze tempo czytania niz teraz, pisalam wiersze, ubieralam sie juz wtedy w stylu podchodzacym pod wiktorianski (co kontynuuje nadal) i bylam (i nadal jestem) osoba wysoko wrazliwa
i mowie to z perspektywy mnie teraz, ktora praktycznie pozbyla sie leku spolecznego ktory niegdys byl na tyle silny, ze nie bylam w stanie normalnie rozmawiac z ludzmi, ktora po pozniejszych przygodach z glodowkami potrafi zaakceptowac to, jak wyglada i jaka jest, nie wstydzac sie swoich pasji
nauczyciele z podstawowki to zart. gdyby wtedy ktos zauwazyl, jak jawnie wolalam o pomoc, nie przeszlabym przez 4 lata spedzone z psychologami
takze sluchajcie jak wam sie cos takiego dzieje interweniujcie, jesli nauczyciele udaja, ze problemu nie ma, korzystajcie z pomocy innych doroslych, telefonow zaufania i roznych podobnych instytucji