Czy mogę wam się wyżalić? Jeśli nie chcecie tego czytać, to nikogo jak najbardziej nie zmuszam. Po prostu czuje się źle i muszę to z siebie z jakiś sposób wyrzucić.

Otóż od sytuacji, która miała miejsce jeszcze przed Nowym Rokiem, moi rodzice zachowywali się na prawdę jak przykładne małżeństwo. Po ich ciągłych kłótniach, które zdarzały się w poprzednim roku na prawdę poczułam w końcu, że jest szansa na to, aby żyli już normalnie bez wiecznych problemów. Do tego pozbyłam się z mojego życia toksycznej osoby po wielu latach i coraz częściej się ostatnio uśmiechałam. Ale jak to życie, uwielbia postać figle. Dzisiaj od rana czułam jak atmosfera się zagęszcza. Rodzice co chwilę się o coś sprzeczali albo rzucali jakimiś kąśliwymi uwagami. Mieli dzisiaj przyjść ich znajomi. Myślałam, że gdy przyjdą, to jakoś się ta atmosfera rozładuje jak to czasami bywało, ale tym razem to wszystko potoczyło się inaczej. Zaczęli się już na prawdę kłócić, a gdy dla się dzieje to tradycyjnie zamknęłam drzwi od pokoju, żeby po prostu się od tego odizolować i nie słyszeć o czym „rozmawiają”. Ale usłyszałam chyba za dużo. Wiem, że nie powinnam ich słuchać, ale kto by się nie wsłuchiwał gdy tak dobrze wszystko słychać? Jestem za abrdzo ciekawska, to fakt. Tylko że ich groźby o rozstaniu się są na porządku dziennym, gdy się kłócą, a jeszcze nigdy się to nie stało.

Ja już po prostu nie mogę. Te wszystkie kłótnie i wyzwiska mnie przytłaczają, a do tego mama swoją złość zazwyczaj wyładowuje czepianiem się mnie o wszystko i gadaniem jaka to ja jestem okropna. Mam już tego dość i chce mi się po prostu rozpłakać. Tak się nie da. Szczerze chciałabym żeby się już rozstali, ale wierzę nadal niezmiennie w to, że oni nadal się kochają. Chyba nie rozumiem nadal czym jest miłość, ale chyba nie tym. To coraz bardziej przypomina mi toksyczną relację, ale nie będę wam mówić wszystkiego. Może kiedyś przyjdzie ma to czas. Ja już po prostu nie wiem co ze sobą zrobić gdy oni się kłócą. Najlepiej nie wychodziłabym teraz w pokoju dopóki się nie pogodzą, ale wątpię, czy tyle czasu wytrzymam. Może się nie pogodzą? Jednak mimo wszystko sama nie wiem jak wolę by to się nie zakończyło. Ja na prawdę staram się nie zaprzestać sobie tym głowy i skupić się na czymś, ale moja głowa dosłownie pęka. Boli mnie od jakichś kilku godzin (byłam nawet na spacerze zeby sie dotlenić, ale nic to nie dało) i brakuje mi kreatywnego myślenia. Nie oczekuję od was niczego, jedynie wysłuchania jeżeli już to doczytaliście do końca. Czuje się trochę lepiej, gdy napisałam to wszystko. Możliwe, że usunę później ten wpis. Nie mam pojęcia.

Trzymajcie się, Liski (ale ja dawno nie używałam tego określenia… może powróci do żywych)