Hej guys! Mam dzisiaj dziwny dzień. Zaczynając od tego, że fizycznie i psychicznie czuję się jak mielonka, to jestem dzisiaj dość wyluzowana. I jeśli w ogóle to możliwe to jestem w stanie uznać dzisiejszy dzień za nie najgorszy.

📚Skończyłam czytać "Red, White & Royal Blue". Miałam powiadomić @Cosme czy warto kończyć te książkę, więc oto przybywam! (brak powiązania z All Might'em). O ile książka nie jest czymś, co warto pominąć, to nie jest też czymś o czym warto rozpisywać się godzinami. Ostatnie 100 stron dawało nadzieję na więcej dramatu, nie tylko cukierkową (choć ukrywaną) miłość, to autorka nie wykorzystała w pełni potencjału, zachowując książkę w stonowanych tonach. I o ile podziwiam w "Red, White & Royal Blue" świetne wejście do tego świata polityki USA – takiego bez przesady, ale jednak zaciekawiając tematem – to książkę zdecydowanie można uznać za relaksacyjną – co nie jest ani wadą, ani zaletą w tym przypadku – za taką przerwę pomiędzy brutalnymi kryminałami. Więc, odpowiadając na pytanie, tak – uważam, że warto przeczytać tę książkę, ale większej oceny niż 6 (no może 6 i pół, bo momentami potrafiła mnie rozbawić) nie jestem w stanie dać. Co jak na mnie to naprawdę mało, bo absolutnie zachwycam się każdą książką, która wpadnie mi do ręki. Oczywiście miejmy na uwadze, że to skala, którą oceniłabym też takich autorów jak Oscar Wilde, J.R.R. Tolkien czy J.K. Rowling.
(Fani "Red, White & Royal Blue" proszę bądźcie dla mnie wyrozumiali podczas egzekucji)

Idąc do następnego punktu, który omówię w tym wpisie (ale oficjalnie to zabrzmiało w mojej głowie), a mianowicie Akademii. Kiedyś musiało dojść do tego momentu, w którym nie będę próbowała się wybraniać brakiem weny. Tak, pisarze często nie mają weny, ale większość swoich opowiadań/książek i tak piszą pomimo jej braku. Bo to nie wena jest tu problem. Przyznam, że nie mogę się skupić i seriale mają o wiele bardziej obiecującą ofertę niż pisanie dzieła, które wiem, że będzie się jeszcze długo ciągnęło. Zatem przepraszam was za to lenistwo i obiecuję, że choć postaram się coś z tym zdziałać. Jako potwierdzenie powiem, że gdy tylko skończę pisać ten mega długi wpis, zabieram się za zapisywanie wątków, które już się wydarzyły, by zaplanować te kolejne – tym bardziej, że jak już zauważyliście, trzeci rok Akademii jest długi, a nawet jeszcze nie zaczęła się szkoła… Mam nadzieję, że to na plus.

I znowu przechodzę do następnej i (chyba) ostatniej kwestii: Za tydzień szkoła i nie będę ukrywać, że jestem mega zestresowana, ale jak przetrwam pierwszy tydzień to za dwa tygodnie powinnam być bardziej optymistyczna. Bo na razie mam w głowie wizje jak to się zaczyna najgorszy rok szkolny. Nawet rok temu nie stresowałam się tak bardzo, a szłam do nowej szkoły. Więc trzymajcie za mnie kciuki. Będę was na bieżąco informowała o nowych katastrofach… pff… to znaczy nowych wydarzeniach.
A jak wasze nastawienie przed szkołą?

Tak w ogóle, to co tam u was?🌱

Trzymajcie się cieplutko, miłego dnia!❤️

PS. I jak pewnie zauważyliście, ten wpis ma inny charakter niż zazwyczaj (czyt. niż kiedykolwiek) – to dowód na dziwność dzisiejszego dnia.