Depeche Mode – Violator

Była przerwa więc trzeba wrócić do recenzji w dobry sposób. Zaczynam od genialnego Violator. Moje ulubione piosenki (zakładam, że to będzie każda):

– World In My Eyes. Lubię to od jakich wersów zaczyna się ten album – "Let me take you on a trip itd.". Utwór emanuje swoją romantycznością/sensualnością. Uwielbiam kompozycję piosenki, szczególnie refrenu. Kiedy album zaczyna się w taki sposób, to już wiadomo, że warto było zacząć słuchać.

– Sweetest Perfection. Kolejna piosenka romantyczna i również mocno w to idzie. Mimo chaosu instrumentów, jest raczej spokojna. Uwielbiam tą przerwę orkiestralną w środku piosenki, jest specjalna.

– Personal Jesus. Jeden z rockowych wyjątków w ich dyskografii. Riff niby powtarza się przez większość piosenki, ale przez małe modyfikacje i ilość innych warstw, nie czuć monotonności. Perkusja jest wspaniała. Wokale Dave'a Gahana brzmią ikonicznie w dosłownie każdym wersie. Lubię intro zaczynające się od wokali. Tekst też mi się podoba

– Halo. Jedna z tych piosenek do których nie wracam, ale gdy już je słyszę to rozumiem jak dobre są. Kolejna świetna kompozycja syntezatorowa. Zawsze jak słyszę refren to zauważam ten syntezator z późniejszego Policy of Truth.

– Waiting for the Night. Od samego początku robi się mrocznie. Brzmi dosłownie jak noc. Uwielbiam te syntezatory. Jeden z moich ulubionych momentów to kiedy wers "Someone is coming to harm" powraca w przesterach. Zarówno tekst jak i muzyka brzmi spokojnie, ale z pewną ukrytą ciemnością. Da się interpretować na różne sposoby, co w sumie można też powiedzieć o kolejnej piosence.

– Enjoy the Silence. Cały niepokój z poprzedniego utworu się kończy już po pierwszym uderzeniu. Istnieje wiele video opisujących genialny sposób w który ułożono tą piosenkę. To mój ulubiony utwór od nich. Tekst jest prosty, ale poetycki (i często rel), a melodie są melancholijne i piękne. Główny riff jest wspaniały, to samo z harmoniami wokali i syntezatorów. Szczyt muzyki.

– Policy of Truth. Chyba jedyny utwór jaki znam, który jest na ten temat. Znowu spam dobrych syntezatorów. Atmosfera piosenki potrafi być dziwnie smutna i brzmi dla mnie dystopijnie z jakiegoś powodu.

– Blue Dress. Randomowy powrót do romantycznego nastroju z pierwszych piosenek. Brzmi całkiem spokojnie oraz radośnie, kontrastowo do Policy of Truth. Lubię sentyment opisywany w tekście.

– Clean. Też pokazuje nam umiejętności syntezatorowe zespołu. Trochę jak Waiting for the Night, tutaj też spokojna piosenka mająca w sobie pewną mroczność. Powoduje to, że piosenka jest bardziej ciekawa. Jako outro dla albumu raczej spełnia swoją rolę. Powoduje, że chciałbym słuchać wszystkiego jeszcze raz.

Imo to szczyt muzyki Depeche Mode i całego swojego gatunku. Ma wszystko co w nich lubię – Dobre melodie, teksty, nietypowe dźwięki i tony piosenek. Kompozycje utworów są tutaj wspaniałe, piosenki łączą w sobie wiele syntezatorów i instrumentów tworząc piękne pejzaże muzyczne. Oczywiste 10/10.

Wszystkiego najlepszego dla wszystkich dziewczyn! 🥳