🔩 1. Założenia modelu energetyki 100% jądrowej

Wyobraźmy sobie państwo średniej wielkości (np. Polska, Francja, Korea Południowa), które:

Buduje wystarczającą liczbę reaktorów jądrowych, aby zaspokoić całkowite zapotrzebowanie na energię elektryczną, ciepło procesowe, elektromobilność i być może produkcję wodoru.

Rezygnuje z węgla, gazu, OZE (lub ogranicza je do marginesu).

Buduje sieć jądrowych elektrociepłowni (np. SMR-y w miastach, duże reaktory przy przemysłowych hubach).

✅ ZALETY takiego modelu

1. Stabilność dostaw energii (24/7/365)

Reaktory pracują w trybie ciągłym, bez fluktuacji pogodowych. Ułatwia to planowanie, bilansowanie sieci, zarządzanie przemysłem ciężkim i ciepłownictwem.

2. Niezależność od importu surowców energetycznych (w dłuższej perspektywie)

Paliwo jądrowe (uran, tor) można magazynować na lata – nie trzeba go codziennie dostarczać jak gazu czy ropy.

Rozwój zamkniętego cyklu paliwowego (breeder reactors, reprocessing) może uczynić kraj prawie samowystarczalnym przez dziesięciolecia.

3. Minimalne zapotrzebowanie na przestrzeń

1 GW mocy jądrowej może zasilać 1–2 mln ludzi i zajmuje ledwie kilka km². To idealne rozwiązanie dla krajów gęsto zaludnionych, np. Japonii, Szwajcarii czy Izraela.

4. Zerowe emisje CO₂ (operacyjnie)

Przy pełnym atomie i elektryfikacji transportu + ogrzewania można zejść z emisją per capita do poziomów poniżej 1 tony CO₂/rok/osobę.

❌ WADY, KOSZTY I RYZYKA modelu "100% jądrowego"

1. Kosztowna inwestycja początkowa

Pełna transformacja na atom to biliony dolarów dla kraju wielkości UE.

Długi czas budowy: 8–15 lat dla dużych reaktorów (chyba że używa się SMR-ów seryjnych).

2. Zależność od wysokiego kapitału, know-how i dyscypliny wykonawczej

Kraje z rozdrobnionym rynkiem energii, chroniczną korupcją lub niestabilną administracją nie są w stanie skutecznie wdrożyć takiej strategii (np. Włochy, Argentyna, często Polska).

3. Problemy geopolityczne i proliferacyjne

Produkcja paliwa, składowanie odpadów i bezpieczeństwo reaktorów wymaga systemu zarządzania o quasi-militarnym rygorze.

Wzrost liczby reaktorów zwiększa ryzyko pozyskania materiałów rozszczepialnych do broni (Iran, Korea Płn. itd.).

4. Społeczna akceptacja i zagrożenia awarii

Mimo statystycznego bezpieczeństwa, strach społeczny przed atomem (Czarnobyl, Fukushima) jest głęboko zakorzeniony.

Każdy incydent może zatrzymać cały program na dekady (jak w Niemczech czy Włoszech).

5. Brak elastyczności regulacyjnej

Reaktory trudno „ściszyć” na zawołanie. Dla gospodarki z silnie zmiennym zapotrzebowaniem (np. weekendy, noc) może to generować nadmiary energii – albo konieczność kosztownego load-followingu.

📈 Czy są realne przykłady bliskie modelowi 100% jądrowemu?

Francja (lata 80–2000)

Ok. 75% produkcji energii z atomu.

Niskie ceny energii, małe emisje, stabilna sieć.

Ale: z czasem zaniedbano konserwację, a zmiana polityczna doprowadziła do spowolnienia i degradacji floty reaktorów.

Korea Południowa i Japonia (przed Fukushimą)

System z dużym udziałem atomu (40–60%), wysoka niezawodność.

Po awarii: szybkie odwrócenie trendu przez presję społeczną, mimo racjonalnych argumentów za utrzymaniem atomu.

🔧 Czy to ma sens? – Konkluzja bez złudzeń

Kryterium – Werdykt
Techniczna wykonalność – ✅ Tak. Atom może pokryć 100% zapotrzebowania.
Ekonomiczna opłacalność – ⚠️ Tak, w długim horyzoncie, ale z gigantycznymi kosztami inwestycyjnymi.
Geopolityczna samowystarczalność – ✅ Tak, z dostępem do uranu i rozwiniętą logistyką.
Ryzyko systemowe (awarie, ataki, protesty) – ❌ Wysokie – wymaga społeczeństwa zdyscyplinowanego, stabilnego i zaufania do instytucji.
Tempo transformacji – ❌ Zbyt wolne, by samodzielnie „uratować klimat” w perspektywie 20 lat.

📌 Ostateczna ocena

System 100% jądrowy ma sens tylko w państwie:
– autorytarnym lub silnie scentralizowanym (jak Chiny lub ZEA),
– z dostępem do technologii i zdolnością do zarządzania megaprojektami,
– odpornym na panikę medialną i populizm polityczny.

W demokracjach zachodnich, gdzie społeczna cierpliwość, zaufanie i dyscyplina inżynieryjna są coraz słabsze, model ten jest politycznie nierealny, mimo że technicznie wysoce sensowny.

https://youtu.be/eAC2umTU-9c?si=cBOrPiAYdF6jYz1M