Witam! Przyznam, że czuję się wyjątkowo dziwnie ponownie tu wracając, zważając na to, że od mojego ostatniego pobytu tutaj minął .. ponad rok ? Oczywiście, co jakiś czas logowałam się na to konto, żeby nie zostało usunięte, jednak nie robiłam tutaj nic poza tym. Mam kilka spraw do poruszenia, więc wymienię je w punktach:
1. Jestem wam niesamowicie wdzięczna za wszystkie nowe obserwacje, serduszka i komentarze. To nieprawda, że każdy obserwujący jest na wagę złota tylko wtedy, kiedy dopiero jest ich kilku. Dla mnie, nawet teraz każdy z was wywołuje uśmiech na twarzy.
2. Na samequizy pozaczynałam dużo serii, na które kontynuacje, niektórzy z was może nadal czekają. Przyznam się, ze kiedy wczoraj się zalogowałam, długo zastanawiałam się czy wypisywać się tutaj, czy może po prostu pozostawić to tak, jak było dawniej. Pisanie było i nadal jest, jedną z moich pasji. Teraz jednak, obrało ono nieco, a może nawet bardzo, inną formę. Poprzednio pisałam wszystkie serie „z marszu”. W ogóle nie zastanawiałam się nad tym, czy to co piszę, będzie miało jakieś zastosowanie w przyszłości. Zapewne wynika to z tego, ze po prostu nie miałam pojęcia jak się do tego zabrać. Później, kiedy to już po części zrozumiałam, ( a raczej wydawało mi się, ze zrozumiałam) zaczęłam poprawiać te serie na wattpadzie, gdyż uznałam, ze tam o wiele łatwiej mi się piszę. Jednak no kurde .. to poprawianie zabierało strasznie dużo czasu, a mi po prostu nie chciało się tego robić. Pierwotnie serio wkładałam w te opowiadania całe moje serce i to było chyba widać.Przynajmniej mam taką nadzieję. Wczułam się w historię. Później serie takie jak no defeat, become my Evans i chyba najbardziej nieszczęsna – my little Angel, pisałam bo nie chciałam was po prostu zawieźć. Czułam się zobowiązana, aby co jakiś czas wydać kolejną część, no i niestety to zaczęło być widoczne. Jak teraz na to patrzę, to te serie zupełnie nie miały sensu. Weźmy pod lupę opowiadanie o HP – kurde, prawie każdy takie już kiedyś pisał, więc i ja zamierzałam „zabłysnąć” w tej dziedzinie i mi się to nie udało. Nie każdy jest dobry we wszystkim i wtedy zdałam sobie z tego sprawę, więc już totalnie odechciało mi się pisać. Pamiętam, że kiedy ostatni raz tu pisałam, na samequizy „królowały” opowiadania pisane w zupełnie innym stylu. Starałam się więc sprawić, aby ta historia była po prostu ciekawa, abyście chociaż momentami poczuli się jakbyście to wy wcielali się w główną bohaterkę. Teraz wiem, ze to nie możliwe. Każdy z nas ma inny charakter, a przez to, że w kreowaniu postaci dążyłam właśnie do tego, aby spodobały się wszystkim, stały się strasznie oklepane i mało oryginalne. Dzisiaj wiem, że opowiadania wyglądają o wiele lepiej, kiedy pisze się je bardziej w stylu fanfiction – opisując SWOJE WŁASNE przygody w świecie serialowym i to, w jaki sposób JA bym się zachowała. Nie wiem czy cokolwiek zrozumiecie z mojego plecenia, jednak próbuję wam wyjaśnić, ze wątpię, ze dałabym radę kontynuować którąkolwiek z niezakończonych serii. I tu już nawet nie chodzi o to, że mi się nie podobają. Kluczowy element to to, ze ja już po prostu nie potrafię tak pisać oraz ( co wstyd się przyznać) ja serio już nawet nie pamiętam tego, co pisałam. Musiałabym z pewnością czytać te serie od początku, żeby poprzypominać sobie fakty, a wtedy zapewniam was, ze kontynuacja byłaby tylko po to, żeby .. no cóż – BYŁA. Po prostu była. Kilkukrotnie zbierałam się do zaczęcia nowej serii, takiej, której fabułę mam ogólnie zaplanowaną i wiem, w jakim kierunku ją prowadzić. Kiedy jednak zaczynałam pisać czułam zbyt duże wyrzuty sumienia, że wy tu czekacie na kontynuacje serii a ja to zupełnie olewam i pisze nową. I ja na serio nie wiem, jak z tej sytuacji wybrnąć .. Dodam, że w czasie, kiedy pisałam tutaj, chciałam tworzyć tylko z Teen Wolfa. Obecnie pokochałam o wiele więcej seriali i nie chciałabym ograniczać się do tylko tego jednego :/
3. Jeszcze raz przepraszam wszystkich, którzy czekali na kontynuacje. Czuje się serio winna. I no przykro mi, że was zawiodłam.
4. Jeśli ktoś dobrnął tutaj to jestem pełna podziwu dla waszej wytrzymałości. Pozdrawiam i jeszcze raz przepraszam.