Krótkie Opowiadanie o Wakacjach w Hiszpani

Słoneczne promienie przebijały się przez okno, budząc Kubę. "Hiszpania! Hiszpania!" krzyczał, podskakując na łóżku. Wreszcie nadszedł ten dzień! Wakacje w Hiszpanii, o których marzył od miesięcy. "Polska górą!" dodał, uśmiechając się szeroko.

Ola, jeszcze senna, przeciągnęła się i ziewnęła. "Kuba, cicho! Zaraz wszyscy się obudzą!"

Gocha, zawsze najbardziej entuzjastyczna, już pakowała walizkę. "Ojej, jakie piękne bikini! I te okulary przeciwsłoneczne! Nie mogę się doczekać!"

Po śniadaniu, pełnym śmiechu i zamieszania, ruszyli w drogę. Lot był krótki, a już na lotnisku w Barcelonie, Kuba zaczął śpiewać: "Jesteśmy na wakacjach! Hiszpania! Hiszpania!".

Po dotarciu do hotelu, Ola od razu rozłożyła się na leżaku i zaczęła się opalać. Gocha, z entuzjazmem, zabrała się za budowanie zamku z piasku.

"Hej, co ty tam robisz?" usłyszała. Obok niej stał młody chłopak, nie starszy od niej. "Buduję zamek!" odparła Gocha, "A ty?" "Ja też!" odpowiedział chłopak, "Zobaczymy, kto zbuduje większą wieżę!"

Gocha, zdeterminowana, włożyła w to całą energię. Chłopak, który okazał się nazywać Javier, budował szybko i sprawnie. Miał Korzenie Polskie , dlatego bez większego Wysiłku mógł się Komunikować z Gochą ."No to ja już kończę!" powiedział z triumfem. "A ja jeszcze nie!" odparła Gocha, "Ale już prawie!"

Niestety, Javier zbudował wieżę wyższą. "Gratulacje!" powiedziała Gocha, "Ale następnym razem wygram!"

Javier uśmiechnął się i Wstał na równe Nogi i zawołał do mamy – "
Mamá, espera, ¡estaba construyendo un castillo! ¡No me dejes!"

Gocha, choć trochę zawiedziona, zaczęła budować nowy zamek. "Może tym razem zbuduję zamek z wieżą tak wysoką, że Javier się z niej posika!" powiedziała do siebie, śmiejąc się.

Ola, leżąc na leżaku, usłyszała śpiew Kubę: "Bo my z Polski jesteśmy i z Polski się nie wycofuje!"

"Kuba, przecież tutaj wszyscy mówią po hiszpańsku!" zaśmiała się Ola.

"No i co z tego? Mówię po polsku, bo tak chcę!" odparł Kuba.

Wtedy do Oli podszedł turysta. "Hola, señora!" powiedział z uśmiechem. "¿Puedes prestarme tu protector solar?"

Ola spojrzała na niego z zdziwieniem. "Sorry , I don't Understand . Do you speak Or turkish?"

Turysta spojrzał na nią z niezrozumieniem. "No , I Speak Spanish!"

"Ow , sorry , I Doesn't Speak this Language " powiedziała Ola.

"Well, just so you know, I don't speak Turkish either!" odparł turysta z uśmiechem

Ola i turysta rozmawiali dalej po angielsku, a Ola wreszcie znalazła swoją butelkę z kremem z filtrem.

"Thank you very much !" powiedział turysta "By the way, you look beautiful in that bikini!"

Ola zaczerwieniła się i podziękowała. "dziękuje , pan nie w tym stroju" odpowiedziała.

"What ?" – Zapytał Zdezorientowany Turysta

"Nothing , Nave a nice Day !" – odparła śmiejąc się pod Nosem Ola

Turysta uśmiechnął się i odszedł. Ola z zadowoleniem się uśmiechnęła. "No to teraz można się odpocząć!" powiedziała do siebie.

Wakacje w Hiszpanii były pełne przygód i radosnych chwil. Kuba nadal śpiewał polskie piosenki, Gocha budowała zamki z piasku, a Ola opalała się i rozmawiała z turystami.

I chociaż czasami było trudno się dogadać, to wszystko było cudowne!