Kochane elfiki!
Jako, że udało mi się wskoczyć na upragnione 30 miejsce w rankingu i jeszcze tego samego na 29 postanowiłam z tej okazji odpowiedzieć na porcję pytań, które niedawno dostałam :D

@NawetNiezla

1. To może zacznę od Ciebie i tylko Ciebie, bo takie pytania mi najszybciej przychodzą do głowy. No więc… Znasz kogoś kto jest ewidentnie w jakimś fandomie ale się tego wyrzeka, nawet jak wszystko jest jasne? Ja mam taką znajomą która twierdzi że otaku są głupi i dziwni, a sama jest uzależniona od anime i połowa rzeczy które mówi jest po japońsku. Oczywiście jak ją spytać czy to prawda, zaraz powie że coś ci odbiło i że manga jest dla nienormalnych xD

Kira: Hmmm…. Chyba nie. Zwykle spotykam ludzi, którzy są wręcz dumni, że należą do jakiegoś fandomu. Na konwentach czasami sami z siebie żartujemy i nazywamy nienormalnymi, ale jednocześnie utożsamiamy się z resztą równych szaleńców i cieszymy, że tworzymy jakąś wspólnotę. Myślę, ze to ciekawsza opcja!

2. Czy ktoś Cię kiedyś na poważnie uznał za psychopatę, socjopatę albo sadystę? Bo moja sąsiadka zawsze kiedy mnie wymija przyśpiesza kroku i raz nawet po prostu mnie tak nazwała. Ciekawa jestem, czy to pojedyńczy przypadek.

Kira: *śmiech* Pewnie połowa moich sąsiadów uważa, że jestem niespełna rozumu, ale na szczęście jeszcze nie omijają mnie szerokim łukiem, a jak już to z innych pobudek.

3. Znasz jakieś anime które nadaje się dla jedenastolatki, ale jej do niego zrazi? Ja w takich kwestiach odpadam.

Kira; No jasne! Polecam Shugo Chara! Urocze, a główna bohaterka ma chyba właśnie 12 lat o ile dobrze pamiętam, więc łatwo się z nią utożsamić będąc młodą osobą. Polecam też „Mój sąsiad Totoro”. Każdy to lubi. Dobra pozycja dla młodszego widza to też „K-on!”. No i „Podniebna Poczta Kiki!” To jest naprawdę urocze i magiczne! I Digimony! Anime mojego dzieciństwa! O, mam! „Shirokuma Cafe”! Anime o niedźwiedziu polarnym, który prowadzi kawiarnię, a anime jest o perypetiach jego i przyjaciół w postaci pandy i pingwina. „Princess Tutu” to również pozycja dla młodych dziewczynek o kaczce, która… chciała być baletnicą. Również bardzo ładne i przyjemne anime z dozą akcji i przygody! „Noragami” też w sumie bym poleciła, może na trochę później, po wcześniejszych seriach, ale i to może przypaść do gustu. Co jeszcze… Może…
Alex: *ciągnie za rękę* Zabieram tę psychofankę anime i znawczynię anime dla młodszych, bo zaraz poda kolejne sto tytułów i zanudzi wszystkich.
Kira: Kiedy ja jeszcze nie skończyłam!
Alex: Uwierz, że skończyłaś.

4. Znasz na żywo kogoś podobnego do postaci z twoich opowiadań?

Kira: Niestety nie… Jest pewna osóbka, którą może kiedyś uda mi się przemycić do któregoś z opowiadań, ale tak to niestety owego kogoś nie spotkałam.

5. Okami, próbowałeś kiedyś namalować kogoś w wersji płci przeciwnej? Od kilku dni pracuję nad takim rysunkiem Alexa – wybacz Alex, mam nadzieję że nie masz mi tego za złe – i wyszedł tak uroczo że… Jestem z siebie strasznie dumna i niedługo zacznę tą maszkarę pokazywać znajomym xD Ciebie też planuję narysować ;)

Okami: A więc…
Alex: *zatyka mu usta* Chcę to zobaczyć! Koniecznie!
Okami: *wyrywa się* Mówiłem, że…
Kapturek: Ja też! Muszę zobaczyć!
Okami: O Boże… Więc wracając…
Kira: I ja! Ja również!
Okami: Poddaję się…

6. A teraz… Natanael! Wciąż o tobie pamiętam :) Co myślisz o tytule dla opowiadania ,,All angels are bad”? Wybacz, tak mi się to spodobało… xD

Natanael: *zastawia się* W sumie to czemu nie. Musze przyznać, że brzmi intrygująco.
Lucjusz: I mniej świętoszkowato! Pochwalam!

7. Znów coś do ciebie, Natanael. Kojarzysz film ,,Największy z cudów”? Odkąd to obejrzałam mam wątpliwości czy anioły są takie wspaniałe. Naprawdę tacy jesteście?

Natanel: Akurat tego nie kojarzę. Anioły mają bardzo dużo typowo ludzkich cech, więc i nam zdarza się nie być najlepszymi wersjami samych siebie. Uwierz jednak, że bardzo się staramy, by człowiek którym się opiekujemy mógł być z nas dumny!
Lucjusz: Za to my skutecznie przeszkadzamy i mamy niezły ubaw z aniołków.
Natanel: „Aniołków”? Skojarzyło mi się z „Angels friends”.
Lucjusz: O Lucyferze, tylko taki aniołek może znać bajkę dla dzieci…
Natanael: Właśnie się przyznałeś, że też ją znasz…

8. Do wszystkich: wiem, że to słupie pytanie, ale ostatnio strasznie się wkręciłam w przypisywanie typów dere wszystkim których znam. Tak więc, czy wiecie jakie są wasze?

Kira: O matko… szczerze mówiąc kiedyś robiłam quiz jaki mam typ, ale absolutnie nie pamiętam co mi wyszło. Jakoś nigdy nie umiem do siebie żadnego dopisać. Nawet ostatnio przez moje zakochanie można by powiedzieć, że zachowywałam się jak yandere, ale bardziej by mimo wszystko pasowało „stalker” niż któreś dere *śmiech* Doszło do tego, że każdy jak chciał wiedzieć, gdzie w danej chwili przebywa ów osoba to pytał o to mnie. Ta osoba sama była zaskoczona, że wiem co mówił np. na panelach, które były nim jeszcze go poznałam, albo, że inni gratulowali mu czegoś o czym dowiedzieli się dopiero ode mnie, a ona sam nigdy się tym nie chwalił *śmiech*. W pewnej chwili już wiedziałam nawet takie rzeczy, które by mu zagrażały, gdybym była jednym z tych naprawdę chorych stalkerów jak chociażby kod do alarmu do domu.
Alex: *odchodzi*
Kira: Gdzie idziesz?
Alex: Załatwić sobie więcej straży na wypadek gdybyś przypadkiem się we mnie zakochała.

Okami: Ja myślę, że Alex to Himedere.
Kira: W sumie coś w tym jest.
Alex: Nie zgodzę się z wami. Ty zaś Kira jesteś deredere.
Kira: Też nie tak do końca. Myślę, ze ogólnie dopasować do kogoś typ dere wcale nie jest łatwy. Dere są zarezerwowane dla postaci z anime, bo wszystkie jednak robione są od początku do końca na jeden wzór i nie często czymś zaskakują, natomiast w prawdziwym życiu człowiek ma wiele oblicz dlatego absolutnie nie jestem w stanie cokolwiek do siebie przypasować, to musiało by być kilka typów dere. Trochę taka, trochę taka… Do chłopców też ciężko mi coś znaleźć.
Kapturek: *wbiega z wielkim uśmiechem* Witajcie! Coś przegapiłam? *wciąż uśmiech*
Alex: Deredere. Zdecydowanie.
Okami: Tak. Deredere.
Kira: Deredere….

9. Słuchaj, Kiruś, jak to jest że wszyscy mi w kółko mówią o tym jaka jestem piękna i inteligentna? Też tak masz? Bo ja nie wierze w ani jedno słowo z tych bzdur. Właściwie im bardziej mnie o tym zapewniają, tym większe są moje wątpliwości xD

Kira: Więc być może tak jest. Ja takie często słyszę od ochroniarzy *śmiech* Przyjmujmy komplementy, nie bójmy się ich :D Chociaż osobiście wolę bardziej spersonalizowane komplementy. Są znacznie lepsze! Sama to wykorzystałam na swojej ofierz… znaczy… Ekhem! Na osobie, która mi się podobała. Nie rzuciłam banałem np. o błękitnych niczym jezioro oczach w których można utonąć, chociaż takie oczywiście były.
Alex: Ja się serio zaczynam jej bać. Natanael, weź Ty się nią zajmij, bo robi się straszna.

10. Max… No więc widzisz, Kiruś zapewniała mnie że w 20 części twojej historii wszystko się wyjaśni, i co? Właściwie miło jest tak czekać, jednak mam ci to trochę za złe.

Kira: Ja tak mówiłam? Szczerze to nie pamiętam, ale bardziej na balu…. Przynajmniej tak myślałam, a potem uznałam, że może jednak nieco to zmienię i… jeszcze bardziej namieszam!
Alex: Zło wcielone, mówiłem.
Max: Tajemnice tym się cech**ą, że nie powinny zostać odkryte. W każdym razie nie moje! To się… źle skończy…
Kira: Nie słuchaj go, dramatyzuje.

11. Do wszystkich chłopców: a więc… Który z was kocha mnie najbardziej? XD

Kira: Wybacz, ale przy tym pytaniu musiałam ich wygonić, bo podniosła się wrzawa złożona z „ja” i zaczęli się kłócić o to, który bardziej, więc cóż…

12. Kapturku (o tobie także nie zapomniałam, jesteś moją ulubioną żeńską postacią), mam pilne pytanko, otóż czy zamiast koszyczka można użyć np. plecaka? Ostatnio mam problem z kimś na kogo potrzebna może być twoja metoda… A jak nie, to skąd właściwie się bierze porządne koszyczki?

Kapturek: Plecak! To jest świetna broń, nawet skuteczniejsza od koszyczka! I bardziej… stabilna. Mój koszyczek nieco już ucierpiał na pewnej zakutej głowie.

13. Alex, wypadałoby cię o coś zapytać, chociaż dla mnie nie masz tajemnic xD Podobno nie znosisz jak Kira i Okami śpiewają. A ty czasem coś chociaż nucisz?

Alex: Staram się tego nie robić. W przeciwieństwie do nich zdaję sobie sprawę z tego, że śpiewak ze mnie żaden, więc nie katuję wszystkich w koło.
Okami: Taaaak. Przynajmniej dopóki nie dorwie się do płyt Kiry i nie zacznie krzyczeć „We will rock you”, „I want to break free” czy „Radio Ga Ga”.
Alex: *cały czerwony* T-to nie tak!
Okami: Drugim zaś kłamstwem jest to, że śpiewak z niego żaden. Może faktycznie do Freddie’go Mercury’ego sporo mu brakuje, ale śpiewa całkiem przyzwoicie.
Alex: Idę się spalić ze wstydu…

14. I do wszystkich, co myślicie o creepypastach?

Kira: osobiście uwielbiam je!
Kapturek: Nawet je lubię. Niektóre są ciekawe, chociaż wolę chyba męskich bohaterów.
Kiba: Powinienem się niepokoić? *lekko zazdrosny*
Kapturek: Oczywiście, że nie, po prostu żeńskie bohaterki są bardziej irytujące.
Kiba: A gdybym powiedział, że ja wolę żeńskie bohaterki?
Kapturek: Stwierdziłabym, że masz tragiczny gust *wzrusza ramionami*
Natanael: Ja lubię creepepasty!
Lucjusz: Ty?! Poważnie?
Natanel: Czemu nie? Lekki dreszczyk nie jest zły.
Lucjusz: Tego bym się nie spodziewał. Mnie jednak nudzą, widziałem straszniejszych typów i straszniejsze historie. Chociaż te o radzieckich eksperymentach są łudząco podobne do tych, które naprawdę miały miejcie, ale je zatajono i po dziś dzień prawda o nich nie wypłynęła… Ale jak coś to nic nie mówiłem!
Adam: Ja i Marc jesteśmy kompletnie nie w temacie, przepraszamy.
Lizzie: Ja je lubię! Uwielbiam wręcz! Sama lubię pisać creepepasty, ale to raczej do szuflady.
Max: Musisz mi kiedyś pokazać. Cokolwiek to jest.
Mariana: Twoje zaległości czasem mnie zadziwiają. Osobiście kiedyś lubiłam, jak byłam młodsza, teraz chyba z nich wyrosłam i już mnie nie bawią. Przynajmniej nie te z mordercami. Wolę poczytać prawdziwe dreszczowe niż Jeffy, Ninny czy o czarno-białych klaunach.
Kira: Kiedy L.J jest super! Najlepszy!
Okami: Jest w jakiś sposób ciekawy. Sam wielkim fanem nie jestem, ale czasami lubię coś takiego poczytać wieczorem.
Alex: Ja odpadam, nie mój klimat. Tu podobnie jak Mariana wolę dreszczowce.

15. Adam, Marc, czy naprawdę NIGDY nie odsłaniacie swoich ślicznych elfich uszek?

Adam: Odsłaniamy w domu jak jesteśmy sami, na spotkaniach rodzinnych, czy oczywiście wśród innych elfów. Ukrywamy je tylko w obecności ludzi. Czasami lepiej nie wychylać się z tłumu.
Marc: Tym bardziej dziwię się, że robi to Max, w jego przypadku to naprawdę nie jest dobry pomysł.
Max: Zasługa między innymi Kevina *wzrusza ramionami*
Marc: W każdym razie nasza trójka zawsze świetnie się dogada *szeroki uśmiech*

16. Lucek, jesteś satanistą, tak? XD

Lucjusz: *chichot* Nie do końca. Zależy jak pojmować stanizm, bo niektóre grupy twierdzą, że nie czczą szatan, bo w niego nie wierzą, a to co robią to jedynie pogarda dla religii. Są też jednak grupy, który marzą by do niego dołączyć, czego nie rozumiem, bo piekło to paskudne miejsce. Ja tam nie czczę głównego, jestem jedynie na jego usługach, bo również sprzeciwiłem się Bogu. Jednak zapraszam do moich czarnych sal, tam jest znośnie i chętnie przygarnę jakąś duszyczkę!

17. To jeszcze coś do ciebie Kiruś: o czym będzie następna seria po TSZ? Bo będzie, prawda?

Kira: Oczywiście, mam już w głowie pomysł na dwie nowe serie, chociaż ta druga jest jeszcze strasznie niedopracowana i muszę bardzo podszkolić się z dziedziny, którą się interesuję. Ta, która będzie teraz nie będzie dla mnie również zbyt łatwa, bo muszę wejść w psychologię pewnego typu osoby, ale jako, że się nim interesuję i przy okazji oglądałam na ten temat dokumenty i seriale to myślę, że w miarę zgrabnie może mi to wyjść, przynajmniej mam taką nadzieję. Mogę tylko zdradzić, że następna seria nie będzie typową cukrzycą, jak to niekiedy nazywane są moje opowiadania *śmiech*. Będzie nieco… hmmm… bardziej niepokojące? Przynajmniej chciałabym uzyskać taki efekt. W zasadzie prócz zarysu i może pierwszych kilku linijek tekstu nie ma na to absolutnie żadnego pomysłu, ale liczę, że z czasem coś się zdeklaruje w tym przypadku. Tak samo było w przypadku Adama i Marca, tak naprawdę to oni mi przedstawili swoją historię, a nie ja ich. Moi bohaterowie zawsze zaczynają żyć własnym życiem. Świetnym przykładem jest Mariana o której praktycznie miała się jedynie pojawić wzmianka, że jest dziewczyną Maxa, ale nie pozwoliła mi na takie traktowanie i wepchnęła się na siłę w większość rozdziałów. To nie był mój plan. Także… pomysł już jest, więc myślę, że jakoś się rozwinie.