Kochane elfiki!
Pamiętacie jeszcze Marc’a i Adama (lub jak kto woli Geretha i Iverina) moje dwa elfy? Całkiem przypadkiem dowiedziałam się, że te elfy… są Słowianami! Lub przynajmniej swoją tradycję nadawania imienia przejęły od Słowian. Jako, że interesuję się czasami przodków zaczęłam czytać o postrzyżynach i dostrzegać niezwykłe podobieństwo między świętem młodych elfów a młodych Słowińskich chłopców. Dla porównania fragmenty opowieści chłopców na temat święta oraz to co mówi na temat postrzyżyn źródło.

„Z dniem naszych narodzin każde z nas zyskuje imię. Imię którym posługuje się wśród innych elfów. Jednak każdy elf musi kiedyś pójść do szkoły jak i ludzie. Na tydzień przed tym faktem odbywa się impreza (…) na której to młody elf otrzyma nowe imię. ”

„Na Słowiańszczyźnie chłopcy przechodzili rytuał postrzyżyn najczęściej w wieku siedmiu lat (…) Co do kwestii imienia nadawanego w trakcie obrzędu badacze nie są do końca zgodni. Część z nich dowodzi, że było to takie samo imię, jakim posługiwano się w stosunku do dziecka od jego narodzin. Inni natomiast uważają, że aż do momentu postrzyżyn dziecko było albo bezimienne, albo posiadało tymczasowe imię ochronne (np. Nielub, Niemoj), a dopiero w trakcie postrzyżyn zostało mu nadawane „właściwe” imię, które jednocześnie mogło przepowiadać los danej osoby czy określać pewne cechy ”

Nie dość, że mamy tu ten sam wiek, to jeszcze podczas święta nadawano mu „właściwe” imię! Idziemy dalej!

„Imię to jest symbolem jego dojrzałości do życia w społeczeństwie.”

” Od tej pory chłopiec stawał się częścią rodziny, ale także całej społeczności. ”

Nie brzmi podobnie? Ale to nie wszystko!

„Przeważnie podczas tej informacji matka trzyma dłonie na ramionach dziecka, a dlatego matka, że jeżeli to małżeństwo jest mieszane to oczywiste, że matka musiała być elfem, by urodził się mały elf. W końcu to elfia impreza. Gdy oboje rodziców jest elfami to wtedy ma to niby mniejsze znaczenie, ale przyjęło się, że to raczej rola matki. ”

„Postrzyżyny były obrzędem, w trakcie którego młody chłopiec przechodził spod opieki matki do ojca. To właśnie ojciec najczęściej był tym, który obcinał włosy dziecku (w niektórych wypadkach był to żerca – słowiański kapłan). ”

Tu niby mamy odwrotność, ale wraz jest podkreślona ważna rola rodzica i, że zwyczajowo robi to ten konkretny.

I jeszcze chłopcy wspominają, że cała ceremonia przypomina w rzeczywistości coś jak chrzciny. Co zaś przeczytamy o postrzyżynach?

„Postrzyżyny, jak większość świąt i podniosłych ceremonii, nie mogły obejść się bez uczty na którą zapraszano wielu gości.”

Byłam sama zaskoczona czytając artykuł i widząc silne podobieństwo między rodzimym obrzędem, a tym co opisałam 3 lata temu.

Ważne info!
Jako, że skoro bardzo szybko napisało mi się wstęp do, jak zakładałam, ostatniej części Szkolnej Znajomości, a środek wlekł mi się niemiłosiernie i nie chciało mi się go pisać, to postanowiłam zabrać się za epilog (jako, że już zbliżam się do opisania końca danego rozdziału). Nie miałam dziś poza domem dostępu do internetu, więc całość zapisałam w Wordzie i wyszło mi… 6 stron Worda… Postanowiłam więc, że będzie to osobna część będąca dopełnieniem historii. Pojawi się bardzo szybko, jak tylko najbliższa część otrzyma 100 serduszek, bo około tyle osób to czyta. Przeważnie dobija tyle w dwa dni. Jeżeli wejdzie trzeci dzień i nadal nie będzie stu serduszek to i tak wstawię byście nie musieli długo czekać (w końcu nie o serduszka tu chodzi, poza tym byłabym, głupcem zakładając za pewniak, że spodoba się to stu osobom). Dorwanie się do zakończenia będzie wówczas na nieco innych zasadach, ale o tym wkrótce. Niedługo przypomnę się też apropo najbliższych planów.

Swoją drogą, czy wiecie, że w roku 2019 wyszło ode mnie jeżeli się nie mylę to aż 31 quizów? Siedem z nich to były kolejne części Szkolnej Znajomości, a ona sama ciągnie się… 2 lata xD 2 lata z Maxem, jeszcze z żadnym z moich bohaterów nie spędziłam tyle czasu ❤

Moi kochani, życzę Wam świątecznie tego co najważniejsze – zdrowia
i Noworocznie – dużo wiary w siebie i optymizmu, dobrych dni i realizacji zamiarów.
Wszystkim tworzącym quizy jak najwięcej obserwujących i serduszek, oraz pozytywnych komentarzy (ewentualnie konstruktywnej krytyki, która jest ważna, aby móc się rozwijać.) Zaś tym, którzy quizy tylko rozwiązują jak najwięcej dotykających ich zainteresowań i pozwalających na chwilę oderwać się od rzeczywistości.
Wam wszystkim dziękuję za to, że jesteście… po prostu :)

A obrazek to powrót do korzeni, ta garstka, która jest ze mną od początku, lub przejrzała ogólnie moje quizy zrozumie :)