Moi rodzice rozwiedli się, kiedy miałam 6 lat. Moja siostra od razu miała mieszać z moją mamą natomiast ja nie, więc moja mama musiała o mnie ,,walczyć” i wygrała. Po rozwodzie mama zaczęła nowe życie. Zeszła się z mężczyzną, z którym moja rodzina oskarżała ją o zdradę. Na początku było dobrze, wszyscy się dogadywali, ja i on. Pozwał nam robić sobie makijaż, żartobliwie go nazywaliśmy, do czasu. W 2019 moja mama zaszła w ciążę, już nigdy nie było tak samo. Od tamtej pory chłopak mojej mamy zaczął zachowywać się bardzo poważnie. Zaczął krzyczeć, rozkazywać itp. Jest 2023 dzisiaj, miałam jechać z moją mamą do Action w końcu nie pojechałyśmy bo powiedziała, że on pojedzie z nami, nie specjalnie chciałam bo jest jak już wspomniałam nie za miły, więc powiedziałam, że wtedy nie chce jechać i się zaczęło. Mamą poszła do niego i powiedziała, że jednak nie jedziemy jak wróciła zaczęła mówić,  że jestem beszczelna bo powiedziałam,  że jak on jedzie to ja już nie chcę. I w pewnym momencie powiedziała coś co mnie złamało. Powiedziała mi, że zastanawia się, czy dobrze zrobiła, że o mnie ,,walczyła” i boom. Łzy zaczęły mi lecieć do oczu, ale wiadomo nie popłacze sie przed nią. To nie pierwszy raz, kiedy mi tak mówi, ale może ma racje powinnam była mieszkać z tatą. Teraz jest w kolejnej ciąży z tym jej chłopakiem. A ja mam 14 lat i zrozumiałam, że moja idealna mama nie nadaje się na mamę. Bynajmniej nie na moja mamę. A może to ja nie nadaje się na jej córkę. Moja starsza siostra to wymarzona, idealna córka, a ja? Totalne rozczarowanie. I teraz wiem, że nie pasuje do tego miejsca. Tak już bywa. Nic nie poradzimy.