Dziwnie się czuję i mam ochotę się tym z wami podzielić.

Czy też czasem macie wrażenie, że nie jesteście sobą, tylko próbujecie kogoś udawać? Ja mam takie wrażenie ostatnio bardzo często.

W szkole, kiedy widzę kogoś, komu chcę zaimponować, nagle moja osobowość się zmienia. Z cichej dziewczyny próbuję stać się duszą towarzystwa. Śmieję się zbyt głośno, zaczepiam kogoś albo rozmawiam tylko po to, żeby było widać, że mam z kim rozmawiać.

Podobnie jest na Instagramie. Wrzucam zdjęcia, żeby wyglądało na to, że ktoś mnie lubi, że mam dużo znajomych. A tak naprawdę nie mam przyjaciół, nie mam osoby, u której jestem pierwszą przyjaciółką, zawsze jestem tą drugą.

Może się wydawać, że ktoś mnie lubi, ale ja tego nie czuję, bo kiedy jestem sobą, dla innych jestem za głośna, za szczera, za dużo przeklinam, mam dziwne poczucie humoru. A kiedy udaję, fajnie się ze mną rozmawia.

Może i jestem dziwna, może trochę zamknięta, ale jednocześnie otwarta na innych. Nie każdemu podoba się to, kim jestem. Nie palę, nie piję, ale też nie donoszę nauczycielom. Lubię plotkować, ale potrafię dotrzymać sekretu. Jestem pomocna, ale też mam swoje granice.

Po prostu nie umiem być dla wszystkich. A kiedy myślę o przyszłorocznym Erasmusie, o spędzeniu dwóch tygodni w innym kraju w towarzystwie osób, które mnie nie lubią, nie chcą poznać albo po prostu im nie pasuję, nie chcę tam jechać.

co napisać do chłopaka który mi się podoba, ale mnie nie zna? pisałam już kiedyś na ig do niego, ale ma wyłączoną opcje przysyłania wiadomosci od obcych osób. wtedy pytałam się o kierunek na którym jest i żeby coś opowiedział o właśnie reklamie bo moje koleżanki idą.