Wstyd straszliwy trawi me trzewia! Policzki płoną ze zgrozy, serce kołysa się niepewnie — czy zdołam wystawić twarz do słońca, gdy takie grzechy wiążą mą duszę?
Czyli w skrócie — od czterech miesięcy nie było ani Repentace of live ani Seven years old, więc wstyd jest słowem kluczowym tego zdarzenia.
Jednak nie lękajcie się! Mam ochotę, aby jako kolejne napisać ROL, a SYO ma już jakoś 2 tysiące słów i wsm to raczej początek i do przemyślenia, ale jednak! Inne serie postaram się rozplanować w najbliższym czasie i może jakoś to ułożymy. Po prostu staram się wam pokazać bądź powiedzieć, że może małymi kroczkami, które niektórzy dostrzegają a inni nie, idziemy do przodu. Jedno opowiadanie na miesiąc? Czy kiedyś nie było jedno na pół roku?
Czuję sukces, który rozrasta się powoli, ale jednak, więc jestem nawet dumna. A najlepsze, że jakość, którą wam serwuję, zadowala także mnie. 🌟
Wybaczcie, wiem, że poplątałam wszystko.
Dobrej nocy ❤