Cześć

🥀Dzisiaj rano obudziłam się o 7, ale tak bardzo mi się chciało spać, że przespałam jeszcze 3 godziny. Do 14 siedziałam na telefonie + zrobiłam pracę z plastyki. O 15 pojechałam na pogrzeb brata mojego też już nieżyjącego dziadka. Szczerze? Znałam go z widzenia, czasem mijałam go spacerując z babcią po wsi. Wcale mnie nie bolał jego brak. Tylko po prostu… to trzeci pogrzeb mojej rodziny w tym tygodniu. 5 dni temu zmarł dziadek mojej kuzynki, a 4 dni wcześniej jej babcia. Tych ludzi też nie znałam i może nie brzmi to dobrze, ale niespecjalnie mi ich żal.

🥀Mimo wszystko wylałam kilka łez. Zdałam sobie sprawę jak ludzkie życie jest kruche. Od pół roku z moją babcią jest coraz gorzej, ma zawroty głowy, bóle rąk, nóg, kręgosłupa. Boję się, że stracę osobę, bez której 8 lat z mojego życia nie byłoby takie same. To u niej zostawiałam mojego chomika kiedy wyjeżdżałam na wakacje, to ona odbierała mnie ze szkoły gdy rodzice nie mogli, ona uczyła mnie gotować i szyć, ona zabierała mnie na długie wieczorne spacery.

🥀Nic mnie to nie obchodzi, że ostatnio wcale z nią nie rozmawiam. Dalej pamiątam czasy, w których zwierzałam się jej z dosłownie wszystkiego. Boję się, że pewnego dnia zrozumiem, że już nigdy razem nie upieczemy szarlotki, nie będziemy zarywać nocki oglądając telewizję, ani nie opowiem jej dlaczego dostałam 5 z odpowiedzi z polskiego.

🥀Tak naprawdę do tej pory straciłam tylko dwie ważne dla mnie osoby. Jedna umarła na tydzień przed świętami Bożego Narodzenia w 2020, a druga jakieś 7 lat temu. Swojego dziadka kojarzę tylko ze zdjęć oraz przebłysków wspomnień z jego ostatnich lat życia. Nie wiem co zrobiłabym, gdybym teraz nie jako przedszkolak doświadczyła śmierci ważnej dla mnie osoby, tak jak na przykład dziadek.

🥀To śmieszne, że przez ostatni tydzień cały czas świeciło słońce, a dziś było tyle chmur, że wszyscy myśleli, że będzie padać. Na szczęście nie było deszczu.

🥀Poza tym kiedy wróciłam i odpaliłam komputer moja myszka zamiast kliknąć w ikonkę gry wc a le nie przypadkowo weszła w SameQuizy. Zaczęłam trochę edytować TMOMT i z przepełnionego cringem rozdziału 1 może wyjść coś w miarę ciekawego. FL&F na razie nie chcę ruszać, ale coś mnie ciągnie na DC. Zobaczymy co z tego wyjdzie.

Miłego wieczoru/Miłej nocy
•Juleszka555

🌼Cześć🌼
To jeden z tych ważniejszych wipisów!!!

🎇 To niesamowite, a zarazem przerażające, że w ciągu kilku sekund nasze życie może zmienić się o 181 stopni. Na przykład spójrzmy na mnie: tydzień temu napisałam wpis o super pomyśle na kontynuację konta i maratonie, a dzisiaj? Planuję jak napisać wpis o depresji w taki sposób abym nie wyszła na szukającą atencji ośmiolatkę. Wiem, że prędzej czy później pojawiłby się taki wpis więc chyba dobrze będzie mieć już go z głowy. Ale najpierw dodam tu wpis napisany około tydzień temu:

***

Hejka!
WAŻNY WPIS O SERIACH NA KONCIE

Ogólnie:
Nie odzywałam się od dawna więc chyba czas powrócić, co nie? Musiałam uporządkować sobie coś w życiu i przemyśleć parę spraw. Gdyby ktoś zapytał mnie „Wszystko w porządku?” odpowiedziałabym „tak”. Czasami trzeba kłamać. Ale dlatego, że nikogo nie obchodzi moje życie przejdę już do ważniejszej części wpisu.

Jeszcze raz o seriach:
O ile TMOMT całkowicie mi się znudziło, a na pisanie FL&F nie potrafię znaleźć motywacji mam mega pomysł na coś innego. To pewnie też szybko mi się znudzi, ale trudno. Do rzeczy: napiszę trylogię. Co, gdzie, jak? No więc jedna jej część już istnieje… Jak skończę DC to jeśli już będę się zabierać za coś to ZGS będzie moim priorytetem.

Trylogia
Wierzcie lub nie, ale pierwszą jej częścią są Spadające gwiazdy. Dwie pozostałe części? Nie mam na nie pomysłu i czuję, że nie będą jakieś mega fajne itd. Po prostu postaram się je napisać najlepiej jak umiem. W zakładce „o mnie” pod napisem serie znajdziecie najnowsze informacje o opowiadaniach na koncie, a także o tej trylogii. Nie chcę dwa razy pisać tego samego dlatego poniżej części opiszę bardziej luźno.
1. „Zanim gwiazdy spadną” – co tu wiele mówić? to będzie opowieść o babci Kasi ze „Spadających gwiazd”, która zapoczątkowała tradycję mówienia o gwiazach w ich rodzinie…
2. „???” – będą to dalsze losy babci Kasi (+ trochę o matce Kasi), ale na razie nie mam nawet pomysłu na tytuł. Po prostu wiem, że kolejna część będzie potrzebna.
3. Nasze ukochane „Spadające gwiazdy” – poprawię to i będzie git.

Czyli… co dalej?
Już prawie mam połowę ostatniego rozdziału DC więc już za niedługo będę publikować epilog. A tak niedawno temu dodawałam wstęp. To było opowiadanie, które napisałam najszybciej ze wszystkich i mówcie mi prawdę, że jest nudne oraz niefajne, ale mnie to nie obchodzi. Jestem z siebie dumna, szczególnie po tym co przeszłam w ostatnich tygodniach. Ale wracając do tematu nie wiem jak będzie z wstawianiem. Na pewno nie będzie ono regularne podobnie jak wpisy po maraton… Ups, wygadałam się.

Maraton cz1
Pamiętam dalej o maratonie, który obiecałam dawno temu. Mam już mniej więcej plan na niego, więc dzisiaj pojawi się jeszcze rozpiska. Co do daty, to powiem że będzie w tym miesiącu. Nie wiem kiedy dokładnie rozpocznę maraton, bo zależy mi żeby mieć już wtedy wszystko przygotowane,  a nie siedzieć o 1 w nocy nad nowym rozdziałem. Pomińmy to, że gdy to piszę jest koło 4, a ja od 21 nie mogę zasnąć i siedzę na różnych social mediach + z nudów przeglądnęłam połowę SamychQuizów.

Maraton cz2
Dzień 1 – ostatni rozdział DC
Dzień 2 – coś w stylu Q&A, myślę że będzie spoko
Dzień 3 – wprowadzenie do ZGS
Dzień 4 – epilog DC :(
Dzień 5 – prolog ZGS

***

✨RZECZYWISTOŚĆ✨
Tydzień temu cieszyłam się jeszcze planując maraton, a dzisiaj? Jest 2 w nocy, dokładniej 2³³ a ja siedzę na telefonie próbując zabić czas. Ogólnie ostatnio nie wiem co ze sobą zrobić. Na e-lekcjach głównie śpię, a gdy się kończą poświęcam swoją uwagę telefonowi i używam go średnio do 2 czy 3 w nocy. Oczywiście z przerwami na granie na laptopie i jedzenie. Patrząc na statystyki na telefonie spędzam każdego dnia 12 godzin. Praktycznie nie wychodzę z pokoju. Wiem, że brzmię jak szukająca atencji trzecioklasistka udająca depresję. Ale nie o to mi chodzi, może to tak wygląda jednak nie zależy mi na poszukiwaniu atencji.

✨PRZEZNACZENIE✨
Teraz trochę pofilozofuję, xd. W tej chwili nie jest ważne czy jesteś osobą wierzącą, czy ateistą. To wszystko jedno czy wierzysz w Boga, bożki czy w przeznaczenie. Liczy się to, że jesteś świadoma tego, że nic nie dzieje się bez powodu. Nic nie dzieje się przez przypadek. Dlatego rok 2020 też musiał po coś być. Dzięki niemu dostaliśmy szansę, aby się nauczyć że komputery nie są w stanie zastąpić nam kontaktu ze znajomymi. Życie nie powinno toczyć się tylko wokół ekranów, ale też spotkań z przyjaciółmi. Dostaliśmy też mnóstwo czasu dla siebie. Nie wiem jak inni, ale przez to zrozumiałam wiele ważnych spraw w moim życiu. Wierzę, że rok 2020 nie pojawił się tak po prostu. Że miał nam coś uświadomić.

✨PRZESZŁOŚĆ✨
Na przykład ja zrozumiałam coś ważnego, odkryłam sekrety życia. Jednak na naprawienie błędu, który zrobiłam 3 lata temu jest już za późno. Zmarnowałam sobie nie tylko dzieciństwo, ale też okres, w którym byłam nastolatką. A mimo wszystko byłam szczęśliwa. Teraz mam wszystko, ale tracę to co jest dla mnie najważniejsze. I to jest moja wina, nieświadomie popsułam sobie życie…

✨CYTATY✨ (które kłamią)
„Podążaj za swoim sercem, ono zna drogę.”
„Nasz los jest zapisany w gwiazdach.”
„Przyjaciele to takie anioły, które podnoszą nas kiedy nasze skrzydła zapominają jak latać.”
„Nigdy nie zapomnisz, ale pewnego dnia obudzisz się i stwierdzisz, że to już tak strasznie nie boli.”
„Karma wraca.”

✨CYTATY✨ (prawdziwe)
„A kiedy upadniesz będę przy tobie. ~ Podłoga.”
„Czasami już tak jest, po prostu rozpadasz się, bo brak ci już sił.”
„Czas nie leczy ran, ale przyzwyczaja nas do bólu.”

✨DLACZEGO TU JESTEM?✨
Ciągle zadaję sobie to pytanie. Ja nawet zakładając konto tutaj nie lubiłam pisać. A co dopiero wymyślać oryginalną fabułę, próbować nauczyć się robić miniaturki i tworzyć wpisy o moim niezbyt fajnym życiu. Szczerze? Przyszłam tutaj zdobyć obserwujących. W śwcie realnym czekała namnie tylko krytyka, nikt mnie doceniał. Prawie rok temu zachciało mi się być kimś podziwianym, chociaż lubianym. „Opuszczona” to była seria, którą pisałam z przymusu w 100%. Dopiero później zrozumiałam, że aby coś osiągnąć muszę się postarać. Stworzyłam „Spadające gwiazdy” i fuma, że nie wyszły najgorzej trochę przyćmiła sumtek, że po pół roku nie mam nawet 10 obserwacji. Z każdym wejściem tutaj coraz bardziej dochodziłam do wniosku, że nic nie osiągnę. Przyszłam tutaj chcąc się trochę dowartościować, odeszłam z zaniżoną samooceną. Próbowałam, dalej próbuję, udawać że ktoś tu jest i czeka na kontynuację serii. Czas przestać się okłamywać… Spróbuję dowartościować się gdzieś indziej, w którymś miejscu na pewno będę pasować. Na razie postaram się ignorować innych, choć wiem że i tak mi się to nie uda. Nie zaprzeczę faktom – jestem beznadziejna.

🎇Już sama nie wiem co o tym wszystkim myśleć. Jestem po prostu smutna. Każdego ranka wstaję z łóżka na lekcje, wykonuję obowiązki, jem obiad i tak dalej. Ale to jest takie nijakie, nie widzę w życiu czegoś co by mnie cieszyło. Już tu nigdy naprawdę nie wrócę. Będę przychodzić i odchodzić, bo nie będę potrafiła zostać. Nie wiem co będzie dalej, może maraton, może wrócę za miesiąc. Przyznam, że wyszedł z tego naprawdę długi wpis.
Jak tam u Was, moi nie istniejący fani?

Do zobaczenia kiedyś, gdzieś, może w innych okolicznościach.
~ Juleszka555