dziękuję.

od tego słowa chciałam zacząć ten wpis, bo rzeczywiście idealnie ono odzwierciedla wszystko, co chciałabyn tu powiedzieć. dziękuję, to takie słowo przewodnie tego wpisu i z tą myślą czytajcie go dalej.

jestem na tej stronie już 4 lata. czuję dziwne wzruszenie, gdy tylko przypominam sobie o moich początkach tutaj, które były dość… niekoniecznie ciekawe i nie będę ukrywać, że za niektóre z moich pierwszych prac aż mi wstyd i najchętniej wrzuciłabym je do szuflady i o nich zapomniała, ale z drugiej strony wiąże się z nimi tyle wspomnień, że- nie chcę o nich zapominać.

znacie mnie tu jako destricte, po prostu dziewczynę z sttasznie głupim i żałosnym poczuciem humoru pisała opowiadania z jej idolami w roli głównej. i to byłam ja przez te cztery lata.

ostatni rok był dla mnie jednym z najtrudniejszych okresów w życiu, sprawy prywatne nie będę się wam tutaj dużo rozpisywać, bo nie o tym jest ten wpis. po prostu w głównej mierze chodzi o to, że ta strona stała się moją odskocznią, takim lepszym miejscem w którym mogłam na spokojnie przesiadywać godzinami. od maja jest już ze mną lepiej, czuję się lepiej i wiele spraw się unormowało. przez to też zaczęłam się tu rzadziej pojawiać, bo skoro wszystko było już okej, przestałam potrzebować tego „ratunku” jaki dawała mi ta strona. potem doszły egzaminy, rekrutacja do szkół i w tamtym okresie kompletnie nie miałam głowy do niczego.

w sierpniu doszło do momentu, że zapomniałam o tej stronie. kompletnie zapomniałam, że moje konto tu istnieje, że tworzyłam tu jakiekolwiek serie i po prostu tu byłam. zapomniałam o tym.

od długiego czasu chodzi za mną myśl, aby na jakiś czas rzeczywiście się tu zawiesić. nie chcę używać słowa „odejść” bo w żadnym stopniu ono tu nawet nie pasuje. może po prostu powiedzmy, że potrzebuję dużo dłuższej przerwy od pisania niż miałam dotychczas. od długiego czasu nie czerpałam z tego tak wielkiej radości jak kiedyś, a z doświadczenia wiem, że pisanie na siłe nie prowadzi do niczego dobrego.

więc,

destricte nie zniknie. nie mam serca usuwać tego konta, mam zbyt wiele wspomnień z nim związanym i nie byłabym po prostu w stanie. myślę, że dalej będę się tu sporadycznie pojawiać, czytać opowiadania, które do tej pory śledziłam, pojawiać się pod wpisami autorów, których śledzę i może czasem będę się też do was tu odzywać. chcę po prostu uświadomić was, że destricte jaką znacie potrzebuje przerwy i zrozumienia. nie mam póki co chęci na pisanie, nie mam czasu na pisanie, ale jednocześnie nie chcę też tego porzucać na zawsze.

dziękuję wam naprawdę za wszystko co daliście mi na tej stronie – za wszystkie opowiadania na stronie głównej, za wszystkie komentarze i polubienia, za wszystkie obserwacje i ciepłe słowa, które od was dostawałam. może to na to nie wygląda, ale to naprawdę zawsze dawało mi dużo własnej satysfakcji i wywoływało uśmiech na mojej twarzy. za każdym razem.

31 października to konto skończy 4 lata. wow.

nigdy nie zniknę stąd całkowicie. zawsze będę, choć może nie zawsze na własnym profilu. nawet jeśli siedze cicho – to nie znaczy, że tu nie zaglądam.

po prostu,, nie zapominajcie o mnie, dobrze?

i love you to the moon and back
– n. 🌙

friendly reminder

wysypiajcie się, pijcie dużo wody, starajcie się uczyć na bieżąco aby nie mieć zaległości, uważajcie na toksycznych ludzi, jesteście wspaniali i wystarczający, nie musicie się dla nikogo zmieniać. bądźcie sobą, pamiętajcie, że was kocham pomimo, że jestem tu już bardzo rzadko.

ily