Mój kochany tekścik, którego można się spodziewać za dłuuuuuugo dłuuuugo w którymś z opo, ale żeby nie było większego spoileru, nie powiem w którym:
– To jest Siedem miniut w niebie. Nie po to zamknęli nas w tej szafie, żebyś siedziała na podłodze jak kołek, a po to żebyśmy się C-A-Ł-O-W-A-L-I. – Powiedział zakładając ręce na piersi, i patrząc na mnie z góry.
– Problem tkwi w tym, że z tobą to nie niebo. – Odpowiedziałam bawiąc się dalej sznurkami od bluzy, i nawet nie obdarzając go spojrzeniem.

A tutaj na dole wstawiam kolażyczki, z których jestem również dumna: