Patrzę na swoje zdjęcia sprzed roku i zastanawiam się – jak to możliwe, że przeżyłam?

Jak to możliwe, że moje serce się nie zatrzymało?

Jak to możliwe, że organy nie odmówiły posłuszeństwa?

Jak to możliwe, że pomimo wszystkich przeciwności losu, codziennie rano budziłam się?

W nocy z 1 na 2 stycznia minie rok od rozpoczęcia mojego konkretnego recovery.

Dałam radę.
Daję radę.
Dam radę.

To niezwykłe, że wogóle doszłam do tego momentu, w którym jestem teraz. Że wogóle się odważyłam i zdołałam do niego dojść.

To po prostu niezwykłe.

Ale jestem z tego mega dumna.

Przeżyłam.
Żyję.
Przeżyję.

Było źle.
Jest dobrze.
Będzie jeszcze lepiej.

I Wam też życzę, abyście znaleźli w sobie tę właściwą siłę, i wygrali ze wszystkimi swoimi problemami – bo czy to psychiczne, czy fizyczne, czy zwyczajne z życia codziennego, każdy jakieś ma.

Dacie radę. Dopóki walczysz, jesteś zwycięzcą.

To był trudny rok. Trudny, ale piękny. We mnie i w moim otoczeniu zaszło tyle zmian, że przekraczają skale nawet najszybciej liczących komputerów.

To była piękna przemiana. Już nie z larwy w motyla, a z motyla w człowieka.

To był najpiękniejszy rok, jaki kiedykolwiek przeżyłam. To było multum emocji, kwintesencja wszystkich możliwych doznań. Było dużo łez – tych ze smutku i tych z radości; było dużo śmiechu – tego szczerego i kpiącego; było dużo przygód – tych pozytywnych i tych negatywnych.

Ten rok wymagał ode mnie zmian. Właściwie to nie tylko ode mnie – ludzie wokół mnie też zmieniali się razem ze mną.

Byłam świadkiem różnych rzeczy. Czasem czułam się tak, jakbym przeszła przez obóz koncentracyjny, innym razem tak, jakbym wróciła z wesołego miasteczka. To był rok pełen kontrastów, rok, który na zawsze zostanie w mojej pamięci.

To był piękny rok. Piękniejszy, niż początkowo mogło mi się wydawać.

Bo czasem potrzebujemy czasu, aby dostrzec piękno. Ale w tym roku ukryło się dużo piękna, bardzo dużo.

Było pięknie. I ciężko jest mi powiedzieć, że będzie jeszcze piękniej, bo piękniej chyba już być nie może.

To było niesamowite piękno. Piękno, które dostrzegłam dopiero po przebrnięciu przez wszystkie trudy tego roku.

To był niezwykły rok.

I cieszę się, że dane mi było go przeżyć.