@Virnette strasznie mi przykro, rozumiem mniej więcej jak się czujesz bo ja zaczęłam psychoterapie w ukryciu przed ojcem bo jego zdaniem tylko wymyślam i udaję. Najciężej jest wytłumaczyć najbliższym co choroba robi z człowiekiem jak przez nią i przez właśnie takie słowa w ogóle spada wiara w to że da się z tego wyjść i zaczyna się wierzyć że to tylko nasz wymysł. Jesteś strasznie silna, gdyby nie pandemia zaproponowałabym żebyś szukała wsparcia u szkolnej pedagog, ale może chociaż jak to wszystko się skończy warto o tym pomyśleć. Trzymaj się jakoś i gdyby coś to zawsze możesz napisać do mnie, może czasem wygadanie się uspokoi emocje, nie jesteś w tym sama, nigdy nie byłaś i nie zostaniesz 💜