*szczery wpis*

Nie wiem czy tylko ja tak mam, ale coraz częściej czuję sie przytłoczona. Mam wrażenie ze świat jest przepełniony perfekcją, produktywnością, i sztucznym uśmiechem. Ciągły wyścig szczurów kto zrobi więcej, lepiej, szybciej, wieczna zazdrość, porównywanie i niezadowolenie z siebie. Szczerze? Nie mam najmniejszej ochoty brać w tym udziału. Jestem zmęczona. Chcę być z siebie zadowolona, że spędziłam dzień na odpoczynku a nie tylko na obowiązkach. TO JEST OK. Chcę być z siebie dumna, że próbuję, mimo że nie zawsze się udaje. TO JEST NORMALNE – nauka jest długa, czasem monotonna i trudna. Nie chcę mieć wyrzutów sumienia, dlatego że coś mi nie wyszło, że nie mam wszystkiego, co chciałabym mieć, że nie zawsze wszystko idzie zgodnie z planem. Świat mówi – idź nieustannie do przodu, nie zatrzymuj się, sięgaj cały czas po więcej, sukcesy dadzą ci szczęście. A ja mówię NIE. Stop. Zachłysnęłam sie tym wszystkim i potrzebuję chwili odpoczynku. Wiadomo, że nie chodzi o to, żeby całe dnie totalnie nic nie robić. Trzeba iść do przodu, ale BEZ pośpiechu, BEZ nacisku, BEZ przemęczenia, pozwalając sobie na bycie CZŁOWIEKIEM.

Jeżeli dotrwałeś/aś do końca – dziękuję. Pewnie moja wypowiedź była trochę chaotyczna, ale chciałam się tym podzielić, może ktoś ma podobne odczucia.

Trzymajcie się, miłego dnia ❤️