Geje się seksują.

Hasło ludzi z mojej szkoły, reakcja na mangę 18+

A tu macie mój rysunek

Mimo brody wygląda jakby miał 5 lat

And czas na serbskie przekleństwa o w*********niu ludzi

Jeśli w Serbii mamy czegoś pod dostatkiem, to właśnie przekleństw. Sławny lingwista Vuk Karadzić, który w pojedynkę zreformował nasz jezyk, napisał pierwszy serbski słownik i stworzył pierwsze serbskie tłumaczenie Nowego Testamentu, również jako pierwszy docenił naszą bluźnierczą spuściznę i skatalogował wszystkie ludowe przekleństwa Serbów.

Brzemię naszych obelg najczęściej spada na naszych najbliższych: na rodzinę, a zwłaszcza matki. „Jebem ti mater" („p******* twoją matkę") to podstawowe przekleństwo, z którego wywodzą się wszystkie inne. Ogólnie rzecz biorąc, wiele wyzwisk kręci się w okolicy żeńskich genitaliów, na przykład „p**** ti materina", co można przełożyć jako „p******* skisłą c*** twojej matki". Pośród różnych wariacji na ten temat można wymienić „Wyrucham twoje j***** dziecko w c***" i „Pies j**** c*** twojej matki". Jeśli chcesz obrazić czyjąś męskość, możesz pójść w homofobię i powiedzieć: „Obrzydną ci piczki, a zasmakujesz w ch***". Można też po prostu wyzywać ludzi od „zaśmierdłych cyców".

Jeśli jednak chcesz kogoś przekląć, jak należy, skupiasz się na całym jego rodowodzie. Możesz na przykład użyć formułki: „Wyp******* wszystkich zmarłych w twojej rodzinie, twoje potomstwo i przodków", albo okazać trochę więcej klasy i powiedzieć: „Wyrucham twoją krew, nasienie i plemię", lub też: „Wyp******* wszystkich żałobników w pierwszym rzędzie na twoim pogrzebie".

Nieco uprzejmiej, ale wciąż skutecznie możesz kogoś obrazić, mówiąc: „Sram ci w usta" albo „Sram ci na plecy". Jednak najdoskonalsza, najbardziej kuriozalna obelga to: „p******* twojego ch*** w c***". Jak to w ogóle możliwe? Całe pokolenia ekspertów bezskutecznie próbowały rozwiązać tę zagadkę.

A tu serbskie Vanilice

Boże, nawet nie wiecie. Tak się dzisiaj bałam, jak nigdy wcześniej.
Więc wszystko spoko, razem z siostrą idę do bunkra, nie? Tam jakaś dziewczyna, no i moją siostra oczywiście jak ten głup ❝Dzień dobry❞, jakby cześć nie mogła powiedzieć. Więc czyni jej wyrzuty, że przecież jest naszą rówieśniczką.
Gadamy o naszym psie, bo wiecie, zafaliście wygląda. Pyta gdzie idziemy, no i okazuje się, że ona z nami. Gadamy, już raz się zagapiłyśmy. Różne tematy. Nagle się zatrzymujemy, a ona pyta: ❝Ey, gdzie wasz pies?❞
Panika. Biegamy, całe osiedle przebiegłyśmy. Pytamy, nie widzieliście małego jamnika?
Ja już bliska płaczu, niby wiem, że musi się znaleźć, bo ma czip, ale co jeśli ktoś ją rozjedzie, zje, albo nie wiadomo co. Poza tym, nigdy wcześniej nie zgubiłam psa.
Dzwoni ojciec ❝Chyba zgubiłyście psa?❞. Okazało się, że przybiegła do domu. Boże, k****