Byłam na spacerze. Fajnie tam pogadałyśmy, jelonki pokazały nam lustra, aka tyłki.

Ale tak, przeszłyśmy kłodą przez rzekę, oczywiście ja wzięłam psa na ręce i przeszłam z nim, jako pierwsza, jak zawsze.

Zastanawiałyśmy się, czy jest tam inne przejście. Było. Taka mała deseczka, przeszłam, żeby sprawdzić czy dobra. Dobra, tylko się gibie. To mówię, przełaźcie. Przeszły, ale pies został. Poszłam po nią i przeszła po desce. Wróciłyśmy po tej kładce z powrotem. Co zrobił pies?
a) Przeszedł grzecznie przez kładkę.
b) Został na brzegu i skomlał
c) Skoczył do wody

Otóż C. Skoczyła do wody, a ona tego nienawidzi.

Potem wracamy, ona już sucha, ale tam znowu rzeka. Niestety nie było rzadnej kładki tak jak poprzednio, a było bardzo stromo i głęboko. Oczywiście tylko nasz brzegi był stromy, co z jakiejś strony było plusem, bo przez to skakałyśmy w dół, ale nie ma jak się rozpędzić. Skoczyłam pierwsza, udało się. Dziewczyny za mną. Pies został na brzegu, a chciał skoczyć.

Oczywiście wróciłam po nią, skacząc z dołu do góry i potem z góry do dołu, tym razem z psem. Przy czym z kieszeni wypadł mi telefon.

Co jest ze mną nie tak, co ja na Religi wysyłam…

Ale tak naprawdę Arthur lepszy