„Sous le ciel de Paris s’envole une chanson.
Elle est née d’aujourd’hui dans le coeur d’un garçon.
Sous le ciel de Paris marchent les amoureux.
Leur bonheur se construit sur une air fait pour eux.”

Zaczął się rok szkolny, a więc wiele zmian. Jeśli mam być szczera, to myślę, że przeszłam coś w stylu „przemiany duchowej”. Jak pewnie większość wie, sensem mego życia był, jest i będzie język francuski, a moim celem życiowym wyjechać do Francji, gdzie chcę tłumaczyć i pisać książki. Ale nic nie przychodzi samo, na to czego się pragnie, trzeba ciężko pracować.
Czuję też, że potrzebuję swego rodzaju wsparcia duchowego, które czuję mocno od ludzi, których znam w prawdziwym życiu, głównie ze szkoły. Czuję się poniekąd lepszym człowiekiem.
Do czego zmierzam, to to, że będę tu pisać, ale nie będzie to tak często jak przez wakacje. I wiem, że troszkę teraz się zrobiłam zbyt wylewna, na temat tego, co czuję, ale każdy ma chyba czasem taką potrzebę się wygadać. Ta strona to dla mnie swego rodzaju ćwiczenie swoich umiejętności i rozwijanie się, a także sposób, by „spuścić parę”. Więc nie zrezygnuję z tego jeszcze przez długi, długi czas. Opowiadania nie będą też zbyt często z tego prostego powodu, że staram się jak umiem i cały czas próbuję się poprawiać, a to jest zawsze czasochłonne.
Dobra, koniec tych osobistych wynurzeń. Mam nadzieję, że zostałam należycie zrozumiana i liczę, że uda osiągnąć mi się to, co sobie założyłam.