Hejka. Nie mogło się dzisiaj obejść bez wpisu, bo banan z twarzy nie schodzi mi od 6:00 rano😂😍
Czy widzicie te wszystkie komentarza pod piosenką Shawna? Jejku, to jest tak wspaniałe, że aż brak mi słów💕 Teraz jestem naprawdę dumna z tego, że jestem Polką😂💕
A z okazji nowej piosenki Shawna pojawiło się też nowe opowiadanie związane z tą właśnie osóbką💞 Co sądzicie? Jakieś teorie co do przeszłości Kayli? Jakieś domysł co może wydarzyć się w następnych częściach?😏

~GoldenTrio
PS. Dziękuję, Nadusiu za życzenia😘
Znaj moją dobroć😇

Hej. Nie wiem jak zacząć ten wpis, nie wiem nawet do końca co właściwie chcę w nim przekazać, ale potrzebuję chyba wyrzucić z głowy kilka myśli.
Jak często mówimy sobie, że nie jesteśmy wystarczająco ładni, mili, pracowici? Że nie zasługujemy na coś? Że nie spełniamy oczekiwań?
Czy powiedzielibyśmy to samo komuś innemu? Zapewne nie, więc dlaczego nie mamy problemu, żeby powiedzieć to nam samym?
Przyglądaliście się kiedyś dzieciom? Jak wesołe biegają po podwórku, zaprzyjaźniają się w ciągu chwili, mówią co czują, nawet jeśli niewiele wiedzą, i nie boją się być sobą? Gdy dorastamy, nasze lęki rosną wraz z nami. Przestajemy być tak pewni siebie, chowamy się pod maskami, boimy się opinii innych, krytyki. Boimy się bycia sobą. Boimy się, że ktoś będzie oceniał to kim jesteśmy, jak wyglądamy, ile mamy lat, w jakiej szkole jesteśmy, w jakiej rodzinie się wychowaliśmy, co lubimy, jakiej muzyki słuchamy.
Dlaczego ukrywamy to kim jesteśmy? Dlaczego boimy się powiedzieć prawdę o sobie?
To nic złego, że nie wyglądamy jak modelki, nie uczymy się najlepiej w klasie, słuchamy muzyki, której inni nie lubią, czy że jesteśmy młodsi. Czy naprawdę to wszystko ma aż tak wielkie znaczenie, by pod ten pryzmat oceniać? Czy to nie nasze zachowanie powinno odzwierciedlać to kim jesteśmy?
Nikt nie jest idealny. Nie mamy idealnych ciało, charakterów. Każdy ma jakąś słabość, coś czego w sobie nie lubi, ale jeśli nie jesteśmy w stanie tego zmienić, czy nie lepiej to zaakceptować niż nienawidzić? Nie musimy być idealni.
Ja już dłużej nie chcę się chować. Nie chcę się wstydzić tego, jak wyglądam, ile mam lat czy jakiej muzyki słucham. Nie zamierzam już dłużej udawać kogoś kim nie jestem. Nie zamierzam bać się przyszłości, stresować się rzeczami na które nie mam wpływu. Nie chcę bać się, że nie spełnię czyichś oczekiwań względem mnie. Jeśli komuś nie odpowiada to kim jestem, to znaczy, że być może ta osoba nie powinna dłużej zajmować roli w moim życiu.
Każdego dnia się zmieniamy, dorastamy, musimy stawiać czoła przeciwnościom, ale nie zapominajmy, że jedna rzecz nie przekreśli wszystkich naszych planów. Ja wierzę, że wszystko dzieje się z jakieś przyczyny. Być może coś się nie stało, ponieważ to nie było twoim przeznaczeniem. Może ktoś nas opuścił, by ustąpić miejsca osobie, która ma zostać z nami do końca?
Nie poddawajmy się w walce o marzenia. Bo nawet jeśli teraz wszystko wydaje się kruszyć, kiedyś znów będzie dobrze. Nie powiem ile czasu to zajmie, ale przysięgam, że w którymś momencie każdy z nas odnajdzie prawdziwe szczęście.
Szanujmy innych, traktujmy ludzi, tak jak sami chcemy być traktowani. Bądźmy dobrzy dla innych i samych siebie. Siejmy miłość, a nie nienawiść.

~GoldenTrio