ból po stracie kogoś jest niewyobrażalny. już drugi dzień siedzę w pokoju zapłakana, prawie nie jem, nie sypiam. mój organizm jest przemęczony. powietrze ciężkie. wzrok zamglony. policzki zwilżone.
sory, przecież szukam atencji.
mam tylko to konto i wiem, że nikt tego nie przeczyta więc daję upust swoim emocjom. nie, to nie jest upust. potrzebuję się komuś wygadać.
dziwnie, że zamiast do człowieka rozmawiam sama ze sobą…
nigdy nie odeszłaś z mojego serca, droga babciu.