Poprosiłaś mnie o ocenę twojego opowiadania, a więc jestem.

Zacznę od małych błędów.
Mylą Ci się czasy. Raz piszesz w teraźniejszym innym razem w przeszłym. Musisz się zdecydować. Radziłabym w przeszłym, bo jest prostszy. Tutaj masz kawałek twojego opowiadania:
„Spacerujesz sobie po łące pełnej kwiatów, letni wiatr muska twoją twarz i rozwiewa twoje włosy. Masz na sobie tylko lekką, białą sukienkę. Wokół ciebie rosną tysiące kwiatów. Tysiące maków, tysiące niezapominajek, tysiące stokrotek, tysiące chabrów, a oprócz nich tylko jezioro lśni w oddali. Słyszysz śpiew ptaków i cykanie świerszczy. Zaczynasz zbierać kwiaty, a gdy masz już ich sporo siadasz na miękkiej trawie i zaczynasz robić wianek. Nie pamiętasz nawet kiedy ostatnio robiłaś wianki, więc przypomnienie sobie tej metody trochę ci zajęło. W końcu jednak udało ci się skończyć swój wianek. Założyłaś go na swoje długie, kasztanowe włosy i dalej kroczyłaś, w kierunku jeziora. Będąc niecałe 40 metrów od jeziora, usłyszałaś przeraźliwy krzyk i plusk wody. Jak najprędzej pobiegłaś do jeziora, w którym pływał…”
Zaczynasz od teraźniejszego czyli spacerujesz, masz i muska, a potem zmienia się to w udało Ci się, usłyszałaś oraz pobiegłaś. To dość duży błąd i wprowadza zamieszanie w treści.

Dalej też widziałam, że zdarzało się iż pisałaś w 1 osobie, a potem w 3. Jak piszesz pamiętnik, to oczywiście, że w 1 osobie, jednakże w tekście, który jest całą historią, uwzględniasz 1 osobę (czyli cały czas, ja, ja i ja) albo 3 (czyli ty robisz to, ty robisz tamto). Rozumiesz?
Przykład z opowiadania:
„Kiedy się obudziłam nie robiłam nic oprócz płakania i leżenia na zimnej, mokrej ziemi. Nie czułam niczego oprócz bólu, cierpienia i rozpaczy. Właśnie straciłam najbliższą mi osobę, moją mamę, przyjaciółkę, jedyną osobą, z którą mogłam pogadać, jedyne wsparcie i jedyną miłość. Jak ja sobie bez niej poradzę? Sama na tej przeklętej wyspie. Nie ma już dla mnie ratunku. Zostanę na tej cholernej wyspie do końca życia. Sama…
Mijały godziny, a ty nadal leżałaś koło zwłok twojej mamy. Postanowiłaś, że resztkami sił zrobisz dla niej grób.”
Najpierw jesteś tu ty, a potem dopiero czytelnik. Dziwne trochę, nie?

A teraz opinia.
Opowiadanie jest ciekawe i może się nieźle rozwinąć, jednak uważaj mimo wszystko na błędy. Nawet jeśli opowiadanie trafiło na Główną, to nie znaczy, że jest wszystko super i nie musisz się starać o jego realizację :)
Radziłabym też o więcej opisów. Sam moment tej tragedii samolotowej był naprawdę krótki i niezbyt imponujący.
Każdemu powtarzam, że każde opowiadanie może być fantastyczne, o ile ktoś go dobrze zrealizuje. Czyli nie ma po prostu złych pomysłów.
Trudno mi jakoś bardziej ocenić opowiadanie, bo to były tylko 2 części, jednak jak wyżej – może być naprawdę ciekawie z kolejnymi częściami.

Pozdrawiam i życzę sukcesów w pisaniu.