おはようございます ☯
Nie odzywałam się do Was tydzień 😱 Czasami zastanawiam się, czy nie robić tego częściej, ale z drugiej strony jak czasami widzę ile niektórzy dodają wpisów (z pinćdziesiont dziennie) to stwierdzam, że nie chcę żebyście mieli mnie dość 🙊
Co tam u mnie. Terapia spoko, trafiłam na bardzo fajną grupę dziewczyn, z którymi mogę porozmawiać o tym co mnie trapi, nie obawiając się, że będę oceniana przez pryzmat tego co powiem. Myślę, że możemy sobie dużo pomóc 👍
Moja terapeutka po przeczytaniu większości moich opowiadań jest przerażona uwaga „nadmiarem opisów moich uczuć”, co automatycznie mnie przeraziło (Pani Justyno pozdrawiam 💜). Nawet nie wiecie jak śmiesznie się czułam, mając przed sobą wydrukowane fragmenty moich opowiadań. Co gorsza musiałam opowiadać co akurat wtedy czułam :-D Prawie jak wieczorek autorski!
Zabrałam się za Lumos ❤ Ta część będzie na 99,9% dłuższa od wszystkich pozostałych, dlatego będzie trzeba na nią trochę dłużej poczekać. Wiecie jak to jest u mnie – nie umiem pisać szybko. Muszę mieć każde zdanie praktycznie zbliżone do perfekcji (okej, perfekcji w moim wydaniu :-D). Nadal nie wiem, nie umiem, nie rozumiem jakim cudem niektórzy z Was piszą jedną część w jeden dzień!!!! HOW!? HAŁ?! Bierzecie coś? Mefedron?
Może w międzyczasie pojawi się (MOŻE), prolog nowej serii. Nie chcę obiecywać, ale coś mi się tworzy w głowie 💓 Czy chcecie żebym nadal na początku wklejała muzykę, do której pisałam, i do której najlepiej się będzie czytać?
Spoko, nie pisałam tydzień ale chyba nadrobiłam to ilością słów :-D
Ah no i siedzę na L4 – nadmiar treningów poskutkował zapaleniem migdałków. Od dziś mam romans z Wami i Netflixem <3
A moje pytanie kolejne: Czy macie fejsbuki or samfyn? Zastanawiam się, czy nie założyć czegoś i nie być z Wami jeszcze w dodatkowym kablowym kontakcie :-D

Ten uczuć kiedy masz w sobie tyle emocji w trakcie pisania Morsmordre, że nie umiesz sklecić porządnego zdania, które oddałoby powagę, smutek, szczęście całej sytuacji 😰😭😭😰