.xuerin
„Odkładam pióro. Atrament jeszcze nie wysechł, a światło poranka powoli zamienia się w blask dnia. Zwijam kartkę i kładę ją na parapecie. Wiatr delikatnie unosi ją z moich dłoni.”
„Mówią, że czas leczy rany. Ale czas nie wiedział, że jej serce nie chciało się zagoić. Trzymała w dłoniach kubek z wystygłą herbatą, a ciepło, które miało wrócić, zniknęło wraz z nim.”
„To nie była woda. To były wspomnienia. Wyciągnięte dłonie, które nigdy nie znalazły ratunku. Głosy, które ugrzęzły pomiędzy światem żywych a snem.”
„Czas płynął, a jednocześnie stał w miejscu. Byliśmy tylko my i poranek rozlany w błękicie. Jak sen, który nie kończy się wraz z otwarciem oczu.”
„Nie zatrzymałam go. Nie tym razem. Zbyt wiele razy próbowałam zmieniać historię, która nie była dla mnie. Tym razem pozwoliłam jej się skończyć.”
„Niektóre końce nie bolą. Po prostu przestają istnieć.”
.xuerin