Niestety komentarz się nie wyświetlił, więc dodaję to tutaj. Jest to odnośnie opowiadania „-Black! #1”.

Moja droga, opowiadań nie piszemy w drugiej osobie, tylko w pierwszej bądź trzeciej. Uwierz mi, to wtedy łatwiej jest się utożsamić z postacią.
Jak można być trzy dni starszym od swojego brata? To niemożliwe. Poza tym powinnaś podać, od którego brata jest starsza o te trzy dni (co jest absurdem).
Ogółem jeszcze wrócę do tej narracji w drugiej osobie, bo w tym opowiadaniu jest ona użyta i w tej chwili narzucasz czytelnikowi kim ma być: „masz piercing”, a co jeśli nie każdemu się to podoba? Gdybyś wybrała inną narrację, to nie brzmiałoby to tak źle.
Dalej mamy cechy charakteru, które są po prostu pokolei wymienione, czego nie powinno stosować się w opowiadaniach. Swoją drogą, jak można być jednocześnie wrednym i sympatycznym? Tak trochę niezbyt się da.
„Durmstrong’u”? Poprawnie byłoby „Durmstrangu”.
W opowiadaniach wszelkie liczby zapisujemy słownie, gdyż wtedy wygląda to ładniej i estetyczniej.
Warto byłoby też przytoczyć to, jaki żart zrobiła bohaterka, że aż ją wyrzucili ze szkoły. Stwierdzenie „zrobiłaś odjazdowy żart” niewiele wyjaśnia.
Później mamy „moce wrodzone”, więc przyjrzyjmy się im: teleportacja… Po co? Nauczyłaby się tego na szóstym roku (właściwie jest to aportacja, ale działanie takie samo). Niewidzialność, eh, no tak… Chciałabym nie komentować tego, jakie to żałosne dawać postaci tę moc, ale niestety muszę, a więc powiem tak… Jest to kompletnie bezsensowne i niepotrzebne, bo tylko i wyłącznie pokazuje to poziom wyidealizowania głównej postaci, która właściwie jest jakże wspaniałą i niepokonaną Mary Sue. Kształtozmieniacz, hm… Cóż to takiego? Och, oczywiście! Niepoprawne określenie metamorfomaga! Plus pięć punktów do poziomu Mary Sue, bo przecież główna postać, która nie jest metamorfomagiem, to nie postać! Super mobliność? Zeusie, że Ty to widzisz i nie grzmisz! Czy to jest jakaś superbohaterka, czy nastolatka ucząca się magii? Standardowo animag, okej pakiecik mocy już mamy, co dalej?
Po kropkach stawiamy spacje. I nie mów mi, że to przypadkiem, bo błędy się sprawdza, ale widocznie Ty tego nie robisz.
Nie mamy też wyjaśnienia tego, skąd ta cała Gigi zna hasło do gabinetu dyrektora.
W wielu miejscach nie wiem, czy jest to pytanie, czy może stwierdzenie, bo znaków interpunkcyjnych brak.
Główna bohaterka jest w zamku jakieś kilkanaście minut, a już wydaje się, że zna cały plan budynku na pamięć i wie, gdzie co jest.
I niby czemu ona ma własny pokój w Hogwarcie? Dumbledore nigdy by się na to nie zgodził, bo byłoby to niesprawiedliwe wobec innych uczniów!
PW… Hm, Piekło Własności? Przykrość Wam? To może mieć różne znaczenia.
W wielu miejscach brakuje przeciwników i naprawdę źle się to czyta.