Macie fragment, bo lubię ten cytat na końcu:
Przyspieszamy. Światło za nami się zapala. Ktoś tu idzie. Jeszcze tego brakowało. Wciągam ciemnookiego za ścianę. Kroki stają się coraz głośniejsze. Żołnierz. Czego on tu szuka? Jest czwarta rano. Nie wiem co strzela mi do głowy, ale kiedy czuję przypływ… Inny przypływ energii. Silnie negatywny. Czuję złość, ból i okiełznany strach. Ogarnij się, Nathaniel. Czy ja mam jakieś problemy ze sobą? Kula mrocznej energii sama wyrywa mi się z ręki i trafia w mężczyznę, a później rozrywa go na kawałki i kończy jako kawałki tkanki i krwi. Czy ja go zabiłem? k****, co za idiotyczne pytanie? Oczywiście. Przerobiłem typa na papkę.

— Nath?

— Odsuń się — mówię zadziwiająco spokojnie — Ja tego nie kontroluję, Nick.

— Ale…

— Odsuń się! Dobrze Ci radzę, to jeszcze nie zeszło! — rzucam rozpaczliwie.

Czułem to już wiele razy, ale nie sądziłem, że to doprowadzi do tego, że kogoś zabiję. Chłopak się cofa. Strach… Przerażające narzędzie. Gorsze nawet od samej nienawiści. Przypominam sobie słowa Mariny: ,,Jesteśmy wyjątkowi nie ze względu na to, kim jesteśmy, ale ze względu na to, kogo mogą z nas zrobić”.

Chi i jej dziwne pomysły be like
Robisz zadanie z dodatkowego angielskiego, dodanie Jack’a i Stelli… Why not, co nie?