Witajcie wszyscy, którzy jeszcze żyją na tej stronie. ;)

(Wilczątka wy moje❤ Tęskniłam za wami)

Nie da się ukryć, że to konto jest już praktycznie martwe. Cóż… Kilka lat temu miałam nie tylko większe ambicje jeśli chodzi o opowiadania, ale i także więcej czasu na to miałam. No i byłam praktycznie dzieckiem… A to sprawia, że teraz opowiadanie o Jeffie ma wiele dziur, niedociągnięć, wiele nieporzebnych scen i gdy to przeczytałam jeszcze raz po tak długim czasie, to moje komórki mózgowe wybuchły.😂 Serio, nie wierzę, że ja takie coś pisałam, jak teraz na koniec roku miałam 5 z polskiego, a w mojej szkole to naprawdę wyczyn. XD
(Taaa… Mam jedną z tych bardziej surowych nauczycielek, która jest jeszcze moją wychowawczynią. Hehe… he…)
Tak naprawdę kusi mnie, aby naprawić to konto. Zrobić dla was coś o wiele lepszego, ale boję się, że to się skończy jak zwykle. Niestety jestem bardzo zapracowaną osobą jeśli chodzi o naukę, a teraz w tym okresie wakacyjnym chcę nadrobić utracony czas z bliskimi osobami… Wreszcie się wyrwać z „mojej klatki”.
Już nie wspominając o jakiejś pracy wakacyjnej żeby sobie trochę dorobić…
Mam nadzieję, że zrozumiecie o co chodzi, bo byc może jest ktoś z was w podonej sytuacji lub po porostu zna to uczucie mentalnego zniewolenia.

A więc… Nie mam pojęcia, co zrobić z tym kontem. Na pewno go nie usunę, bo mimo tego, że to opowiadanie jest jednym wielkim niewypałem to wielu z was je uwielbia. (Tak, wiem. To dlatego że można się pośmiać z absurdalnych sytuacji) XD
Na razie zostanie prawdopodobnie nietknięte. Będę tutaj zaglądać od czasu do czasu. Liczę również na to, że kolejny rok będzie lepszy.
Zatem może w następnym półroczu będę mogła coś dla was napisać, co nie będzie wielką beznadzieją 😂. Wiem, że niektórzy chcieliby już wszystko od razu, ale niestety tak się czasem nie da. Także cierpliwości.

Życzę wam abyście żyli chwilą, cieszyli się tymi wakacjami i dobrze je wykorzystali.😊

Do ponownego wpisu! ;)