To kilka powodów dlaczego uwielbiam Rona :

,,— No, ale skoro już to dostaliście, nie możemy dłużej odkładać wyprawy na ulicę Pokątną — westchnęła pani Weasley, patrząc na listę podręczników Rona. — Wybierzemy się tam w sobotę, chyba że ojciec znowu będzie musiał być w pracy. Bo bez niego nigdzie się nie ruszę.

— Mamo, czy ty naprawdę myślisz, że Sama-Wiesz-Kto będzie się ukrywał za książkami w Esach i Floresach? — zakpił Ron.''

Kolejny powód :

''– Aha, Ron, wysprzątałeś już swój pokój?

– Co?! – krzyknął Ron, odkładając z hukiem łyżeczkę i patrząc ze złością na matkę. – A niby dlaczego miałbym robić porządki w moim pokoju? Harry i ja świetnie się tam czujemy!

– Muszę ci przypomnieć, młody człowieku, że za parę dni odbędzie się wesele twojego brata i…

– I mają się pobrać w mojej sypialni?''

Następny powód :

,,Z tego, co przeczytałam, wynika, że to, co Harry zrobił z dziennikiem Riddle’a, było jednym z bardzo niewielu niezawodnych sposobów zniszczenia horkruksa.

– To, że przebiłem go kłem bazyliszka? – zapytał Harry.

– Och, co za szczęście, że mamy taki zapas kłów bazyliszka – zakpił Ron. – Zastanawiałem się, co z nimi zrobimy.''

Kolejny :

,,Po przybyciu Harry’ego do Ministerstwa Magii drogą sedesową:

Rozejrzał się i zobaczył drobną czarownicę i szczurowatego czarodzieja, którzy machali do niego, stojąc obok posągu. Szybko do nich podszedł.

– A więc ci się udało! – szepnęła Hermiona do Harryego.

– Nie, wciąż tkwi w kiblu – powiedział Ron.''

Jeszcze jeden :

,,I wreszcie ich zobaczył: Malfoy obejmował nieprzytomnego Goyle’a, tkwiąc na szczycie chwiejnego stosu zwęglonych biurek. Zanurkował ku nim. Malfoy dostrzegł go i wyciągnął rękę, ale choć Harry zdołał ją uchwycić, natychmiast zrozumiał, że to na nic: Goyle był za ciężki i spocona dłoń Malfoy a wyśliznęła mu się z ręki…

– HARRY, ZABIJĘ CIĘ, JEŚLI PRZEZ NICH ZGINIEMY! – usłyszał krzyk Rona.''

I co? Dziwicie mi się? 🥰