Mam za kilka godzin 20 lat i nadal nigdy w życiu nie całowałam się z chłopakiem. W sensie, chłopacy mnie całowali, ale nie w usta.
Z kolei całowałam się z dziewczynami.
Gejowo.
A do tego jestem dziewicą, ale staram się pamiętać, że to z własnej woli – po prostu przez większość życia nie rozumiałam, że jestem najzwyczajniej w świecie aseksualna.

Z początku wydawało mi się, że nic się nie zmieniło – ale dochodzę do wniosku, że zmieniło się wszystko, choćby porównując z moim życiem sprzed 5 lat.
Jakbym wtedy usłyszała o tym wszystkim, to bym nie uwierzyła.
Straciłam połowę rodziny, leżałam w psychiatryku…
ALE dostałam własny pokój, a potem wyjechałam z domu i poszłam na studia.
15-letnia ja cieszyłaby się, że wciąż kieruję się artystycznie, choć kierunek deweloperski mógłby ją zaskoczyć. Co prawda 5 lat temu przechodziłam swoją polityczną fazę, ale to nieważne.
Choć czy 15-letnia ja uwierzyłaby, gdyby dowiedziała się w wieku 19 lat straciła ojca?
Ale cieszyłaby się, że nadal lubię kreskówki oraz taką muzykę jak dawniej (choć z poszerzonymi horyzontami).
Mała ja…