🥜Hej orzeszki🥜
Jeśli widzisz ten wpis oznacza to że o mnie nie zapomniałeś.
Dziękuję Ci za to ❤️
🌼Jeśli już tu jesteś, mam nadzieję, że poświęcisz mi chwilkę🌼
Napiszę teraz tutaj wszystkie swoje żale i ból…
Chcę to wylać w tym wpisie, ponieważ myślę, że będzie mi po tym lżej.
Zrobię to w swój sposób czyli w sposób ✨poetycki✨
Liczyłam gwiazdy nie zliczone, chociaż było to stratą czasu
Wierzyłam, że to i tak bardziej sensowne od mojego życia
Chciałam by ktoś dostrzegł, że mi źle
Starałam się to pokazać, ale byłam niczym pod zasłoną aksamitną, której odkryć się nie dało
Nie chciałam już patrzeć na miłość innych, która rozkwitała z każdym dniem
Mnie nie chciał nikt kochać
Ja też nie potrafiłam kochać innych
Bałam się każdego nowego dnia
Bo oznaczał on jeszcze jeden płomyk nadziei
Który zgaśnie
Na wieki
Zamykałam się w swoim świecie, gdzie byłam tylko ja
I nikt więcej, niczym księżniczka w wieży zamknięta
Myślałam przed tym, że wiem co to ból
Ale nie, to coś dużo gorszego
Jesteś w swoim ciele, jak ktoś inny
Nie znasz swoich uczuć
Nie znasz tej nowej miny
Czy raczej nikt nie znał mojego grymasu, który miał być uśmiechem
Łzy już nie chciały kapać z mych oczu
A ja dalej żyłam, mimo tego trudu
Nie chciałam żyć
Ale żyłam wbrew własnej woli
Jak…
Ptak zamknięty w klatce
Który chciał się uwolnić
Nie zdołał
Nie miał na tyle silnej woli…
Nie wiem czemu było mi źle
Wpadłam w dziurę z której nie da uwolnić się
Wmawiam sobie, że tak nie jest…
Ale po prostu
Źle mi na tym świecie, gdzie sobą być nie mogę, a głosu swego nie mam…
🌼Dziękuję za przeczytanie🌼
Nie wiem czy zrobię kiedyś jeszcze jakiś quiz…
Sorki orzeszki 😥
Papatki💔