Wyjaśnienia
Hej, witajcie drogie Cegiełki (kto pamięta, że tak Was kiedyś nazwałam?)
Zdecydowanie należą Wam się wyjaśnienia. Nie czuję się tu dobrze. Nie czuję się dobrze z pisaniem fanficków, z moją nazwą, z tym kontem. Od dłuższego czasu mam takie myśli. Wiem, że powinnam się zalogować. Właśnie, czy powinnam? Powinnam być szczęśliwa, to moja jedyna powinność. Wasza też. Wracając, nie mam ochoty się tu logować, na samą myśl, czuję, że zamiast tego byłabym skłonna wyrzucić komputer za okno.
Wiecie, pisanie ff mnie w jakiś sposób ogranicza. Od dawna, jeszcze zanim założyłam tu konto, chciałam napisać książkę. Ff mnie od tego odciągnęły. Ale również pozwoliły się rozwinąć, więc absolutnie tego nie żałuję. Dzięki Wam nauczyłam się jak pisać, jak znosić porażki i jak ciężko pracować. Dziękuję.
Co dalej z kontem?
Nie usunę go, jestem zbyt sentymentalna. Czy nie będę tu już nic publikować? Nie wiem. Na pewno nie usunę opowiadań i gdzieś dokończę WE. Czy w formie fanficka czy osobnej historii, nie wiem. Myślę, że gdy zatęsknię, a pewnie tak się stanie, zaloguje się tu. Może i coś dodam, ale musicie wiedzieć, że to nie będzie oznaczać, że wróciłam. To będzie oznaczać, że tęsknię. Ale cóż, życie polega na ciągłym biegu do przodu, rozwijaniu się, a to konto nie daje mi takiej możliwości. To samolubne, ale w końcu takie życie.
Nie znikam też z tej strony. Założę nowe konto i tam będę publikować swoją książkę. Kiedy? Nie mam pojęcia. Jak się będzie nazywało? Wiem, ale nie chcę tego zdradzać. Nikomu. Dlaczego? Książkę chce wydać anonimowo, a Wy, cwaniaki, za dużo o mnie wiecie :) W każdym razie nie znikam ze strony i jeśli i Wy i ja będziemy mieli szczęście, spotkamy się na nowym koncie. Tylko, że ja będę wiedziała więcej 😇
Myślałam, żeby podziękować tu bliskim mi osobom, które poznałam w trakcie tego roku z hakiem, ale przecież się nie żegnamy. Wystarczy, że dobrze poszukacie.
Na koniec przyzwoita osoba chyba powinna przeprosić, ale nie chce przepraszać za to co czuje, za to co pozwoli mi się spełniać. Nazwijcie mnie egoistką.
Z natury jestem sentymentalna i potwornie się waham przed wstawianiem tego wpisu. Bo nie będzie odwortu. Ale chyba teraz to zakończę, by w końcu być wolna. Chcę zakończyć już ten etap, za długo trwam pomiędzy zostawianiem tego, a powrotem. Ale dla mnie już nie ma powrotu. Potrzebuje do tego odwagi, której zwykle nie mam, ale dam radę. Dlaczego? Bo wierzę w siebie. I chcę byście też wierzyli.
Wasza BlizniaczkiLongottom