✦𝑾𝒚𝒋𝒂ś𝒏𝒊𝒆𝒏𝒊𝒂✦
Zacznijmy… od początku? Prawie dwa lata temu założyłam tutaj konto. Zaczęłam pisać opowiadania, oczywiście wtedy były gorsze niż teraz, aczkolwiek najlepsze one nie są. Tak czy inaczej sprawiało mi to radość, chciałam to robić. Poświęcałam temu ogrom czasu, dobiliśmy 100 obserwacji w miesiąc! To było dla mnie coś tak niesamowitego i cudownego, że… wow. Ja się wtedy naprawdę popłakałam, jak zresztą za każdym ważniejszym dla mnie osiągnięciem. Poznałam tutaj mojego chłopaka, którego poznaliście, nie będę się tu rozpisywać, bo nie chcę jakoś o tym gadać. Tak czy inaczej, coraz więcej czasu poświęcałam jemu, a moje konto po prostu było. Przez wakacje działo się wiele rzeczy… o których nie chcę pamiętać. Wtedy myślałam, że jest źle. 𝑴𝒚𝒍𝒊ł𝒂𝒎 𝒔𝒊ę, 𝒘𝒕𝒆𝒅𝒚 𝒋𝒆𝒔𝒛𝒄𝒛𝒆 𝒏𝒊𝒆 𝒘𝒊𝒆𝒅𝒛𝒊𝒂ł𝒂𝒎 𝒄𝒐 𝒕𝒐 𝒛𝒏𝒂𝒄𝒛𝒚 𝒃𝒐́𝒍… Z czasem straciłam sporo osób. Mój stan psychiczny… Pogarszał się. Zmieniłam się o 180 stopni. Chciałabym być jak kiedyś, ale przez to wszystko co się działo, co dzieje się teraz… Ani nie umiem, ani nie mam siły. Minął cały rok szkolny, który nie ukrywam, lekko mówiąc zyebałam. Z dobrego ucznia zmieniłam się w słabego. Chodzi mi to o oceny. Nie byłam po prostu w stanie się uczyć, cały czas płakałam. Jakoś w październiku, może wrześniu tamtego roku… Pierwszy raz się pocięłam. Wiele osób przy mnie było. Dochodząc do teraz… Trzy tygodnie temu, kiedy poprosiłam @J_Velody by napisała, że znikam… Nie wiedziałam co powiedzieć, jak to zrobić. Teraz też nie wiem czy to dobry pomysł, pokazywać jeden z gorszych czasów w moim życiu. I zaznaczam, nie robię tego ani dla atencji, ani dla uwagi. Po prostu nie mam siły, ani ochoty. Wiele osób, które mnie nie znają po tym ZARYSIE stwierdzą, że mają gorzej. Nie mnie to oceniać, bo Was tak naprawdę nie znam, ani tym bardziej nie wiem jak wytrzymali psychicznie jesteście. Ale jestem pewna, że nie wiecie co ja czuję, nie rozumiecie tego, bo nawet ja nie za bardzo rozumiem co się teraz dzieje. Nie umiem tu nie wchodzić, bo ta strona jest silnie ze mną związana, a raczej ja z nią. Jest moim problemem, bo jestem ewidentnie uzależniona. Nie dosłownie, ale… Za mocno jestem z nią psychicznie związana, za dużo rzeczy tu się zadziało. I zbyt wielu żałuję. Jak widzicie nic nie dodaje, nic nie piszę, ale parę osób mogło zobaczyć mnie u siebie pod wpisami. Jestem tu jak widać po mojej aktywności, której nie wyłączyłam. Oczyszczam regularnie powiadomienia, bo… może kiedyś tu wrócę. Przedwczoraj ewidentnie było źle i było blisko do tego by mnie już dziś tu nie było i ogólnie na świecie też. Czasem człowiek nie jest sobą, ja jestem sobą. Jestem sobą i to wiem, aczkolwiek siebie nie akceptuje. Przepraszam wszystkich i dziękuję za każdą obserwację, polubienie, aktywność czy odpowiedź gdziekolwiek. Cieszę się też, że mogłam tu być, ale… odpocznijmy od siebie troszkę, hm? Próbowałam pisać coś, kilkukrotnie, ale po prostu nie umiem… Możecie stwierdzić, że umieram. Mam nadzieję, że tylko dla was i siebie, a nie innych i rodziny. Kochałam Was, kocham i będę kochać. Udanego życia, trzymajcie się i… Cieszcie się z każdej najmniejszej rzeczy, bo warto, zawsze. Choćby uśmiechu bliskiej nam osoby.
~𝓑𝓮𝓵𝓵𝓪.𝓢𝓵𝔂𝓽𝓱𝓮𝓻𝓲𝓷~
Ps:
Ludziom nie okazywała emocji, mieli ją za bezlitosną, ale to nie ona była bezlitosna, a oni. Skrzywdzili ją, doprowadzając do stanu, w którym prawdziwą siebie pokazywała białemu sufitowi w pokoju, wylewając łzy, wbijając w niego wzrok przepełniony rozrywającym ją od wewnątrz bólem.
~ A.W.S.

Poznałyśmy się dawno, wystarczająco by stwierdzić iż jesteś moją siostrą. W dość krótkim czasie odkryłam, że jesteś moją bratnią duszą. Byłaś ze mną w tych radosnych chwilach, cieszyłaś się moim szczęściem i sukcesami. Poznałaś prawdziwą, pozytywną i prawie, że bezproblemową mnie. Poznałaś dawną mnie… Przez ponad rok, zmieniłyśmy się obie. Niestety ja to zrobiłam wcześniej, moje problemy wpływały na nas i na to jak patrzysz teraz na mnie, takie odnoszę wrażenie. Jednak mimo zmian, mimo tego jak teraz się od siebie różnimy, to nadal jesteśmy tymi sami osobami, nadal potrafimy śmiać się jak kiedyś, nadal umiemy się wygłupiać, rozumieć bez słów. I naprawdę cieszę się, że jesteś. Bo mimo, że zawsze mnie wspierałaś, nieraz miałaś mnie dość, to zawsze byłaś w każdej chwili. Jesteś świetną osobą i z całego serca, dziękuję Ci za to co dla mnie robiłaś, robisz i zapewne zrobisz. Bo jesteś moją siostrą i chyba znasz mnie lepiej niż ta rodzona. Jesteś jedną z tych osób, które wiedzą o mnie na serio dużo. Pamiętaj, że zawsze nieważne co i jak, będziesz siostrą, moją siostrą. I kocham Cię, z całego mojego posklejanego serca i chorego umysłu, bo obie dobrze wiemy, że nie jesteśmy w 100% normalne. Ale w końcu przyjaciele nie oceniają, tylko są tak samo po pieprzeni, bo są w tym razem, prawda /X/?