Ostatnio sobie tak myślałam właściwie o wszystkim i o niczym, ale doszłam do takiego wniosku: założyłam to konto, bo miałam pomysł na quiz. Jednak też widocznie brakowiało mi tego czegoś co dostrzegłam w sq. Zazwyczaj pragniemy tego, czego nam brakuje, ale przecież miałam przyjaciół, rodzinę… Oczywiście były też rzeczy, których nie chciałam i może chciałam tylko od tego uciec? W sumie nadal nie wiem co takiego mnie zachwyciło. Wciąż jednak bałam się odrzucienia. Myślę, że jak wszyscy, ale jak na to spojrzeć jestem specyficznym człowiekiem. Palę, głoduję się, tnę się, nie żeby mieć z tego satysfakcję, żeby były jakieś efekty, nie żeby chwilowo nie czuć bólu, ale żeby umrzeć. Mogło to zabrzmieć atencyjnie, ale nie umiem inaczej tego ująć. Zaczynam tęsknić za starymi przyjaciółmi, jednak wiem, że większy kontakt z nimi znów by mnie zmienił, a właśnie tego nie chcę. Nie chcę się zmieniać dopóki nie odkryję siebie, bo potem będzie tylko trudniej.

Wypadałoby, żeby był to wpis pożegnalny, "ostatni", lecz tutaj dzielę się na dwie części i jedna tak bardzo tego chce, a druga oddałaby życie, za to żeby tak się nie stało.

I jak na tą chwilę, myślę, że nigdy nie wyjdę z tego poplątanego labiryntu.