Hm, nie mogłam się zebrać, żeby dodać ten wpis. Dzisiaj mamy wyjątkowy dzień, ale chyba nie potrafię znaleźć słów. Chciałabym przeżywać 8 kwietnia całkiem zwyczajnie, bez łez, tych, które wyrażają smutek i tych, które wyrażają szczęście. Jednak wychodzę z założenia, że tak miało być – SHINee miało wskoczyć do mojego serduszka dzięki Ewelinie, tak samo odejście Jonghyuna… myślę, że Bóg miał do tego powód. Żartuję, że każdy bywa czasem chciwy, więc Bóg mógł po prostu chcieć już mieć tego niesamowitego człowieka przy sobie, bo taki był, jest, z********. W żadnym wypadku nie potrafię dobrze napisać tego, co chciałabym wam teraz powiedzieć. Za rok zrobię to lepiej i krócej, obiecuję. Czas podobno leczy rany, życzę tego każdemu i wierzę, że tak jest naprawdę. Dla mnie jest to… no dość świeża sprawa, więc nie zdążyłam się z tym jeszcze oswoić, jeśli w ogóle kiedykolwiek komuś się to uda.
O Boże… nie mogę przestać płakać nawet teraz, kiedy to piszę, ale… dobra, przepraszam. Tłumaczę sobie również, że miałam poznać SHINee dopiero teraz, myślę, że może nawet ze względu na tą tragedię. To straszne, że nigdy nie będzie mnie z Jonghyunem łączyć więź, która rodzi się między idolem, a fanami, bo to zwyczajnie niemożliwe. Powiem, że nawet znając go przez tak niewielki okres czasu, zdążyłam pokochać go całym sercem i… tak, możliwe, że SHINee było tym czego potrzebowałam. Idoli, którzy są prawdziwi, a nie zepsuci pieniędzmi. Hm, SHINee „uczy i bawi”, to jestem w stanie powiedzieć. Do tej pory nie czuję się, Boże, uprawniona (?) do nazywania się chociażby ich fanem, nie wiem k****, czy dobrze, że z tym czekam. Mimo to kocham tych wszystkich ludzi, kiedy widzę w komentarzach pod piosenkami jak wspierają się nawzajem i dodają do swoich tekstów „#5HINee” czy „You did well, Jonghyun”. Kocham ich za to, że idą dalej razem z czwórką swoich idoli, ale jednocześnie ani na chwilę nie zapominają o tym piątym, który śmieje się teraz do nich z góry. A więc… hm,
Happy birthday, Jjong☀😇❤