George ciągle widział swoje odbicie i przez moment pomyślał, że to Fred, więc ufarbował włosy.
Kiedy migające zielone światło rzuciło się na drogę Jamesa Pottera, nie widział śmierci, ale przypomniał sobie dwie pary żywych, zielonych oczu wpatrujących się w niego z miłością.
Kiedy Harry i Ginny poszli szukać domu do zamieszkania, znaleźli pozornie idealny dom, Ginny go uwielbia, ale Harry odmawia z wyraźną wymówką, że jest dla nich za duży. Ginny nie zauważa nieruchomego spojrzenia Harry'ego na kredens pod schodami.
Przed polowaniem na horkruksa Ron i Hermiona zdecydowali, że jeśli któreś z nich będzie musiało wybrać między ratowaniem życia siebie nawzajem lub życia Harry'ego, muszą wybrać Harry'ego ze względu na świat. Bez względu na to, jak bolesne byłoby dla nich puszczenie siebie nawzajem.
Syriusz i Remus uratowali Harry'emu wspomnienia. Remus zostawił je dla Harry'ego w swoim testamencie, kiedy Harry je zdobył, mógł zobaczyć część Jamesa, której nigdy nie widział w pamięci Snape'a.
Po bitwie o Hogwart Neville poszedł odwiedzić swoich rodziców, aby im o tym opowiedzieć. Kiedy skończył, jego matka, która zwykle wygadywała bzdury, uśmiechnęła się i powiedziała jedno słowo: „Dumna”
Podczas pogrzebu Colina Creevy'ego wielu czarodziejów przybyło, aby złożyć kwiaty przy jego grobie. Harry nie był jednym z nich. Zamiast tego przyniósł zdjęcie i ostrożnie położył obok kwiatów. Chociaż minęło wiele lat, a Colin wyrósł na odważnego i bohaterskiego młodzieńca, Harry wciąż nie mógł nie myśleć o nim jako o pobudliwym pierwszoroczniaku, który nie chciał niczego więcej niż jego zdjęcia. Zdjęcie, które zostało zostawione na grobie Colina, nosiło w rogu podpis Harry'ego. Był to jedyny autograf, jaki Harry kiedykolwiek dał…
3 listopada 1981 roku Syriusz Black siedział samotnie w celi w Azkabanie, cicho śpiewając: „Wszystkiego najlepszego dla mnie, wszystkiego najlepszego dla mnie, wszystkiego najlepszego drogi Syriuszu…”, podczas gdy łzy spływały mu po twarzy, żałując, że nie może cofnąć się w czasie .
Molly Weasley zmarła w wieku 100 lat. Z wiekiem pamięć zaczęła ją zawodzić. Pewnego dnia, kiedy miała 98 lat, odwiedził ją George. Zamiast po prostu zobaczyć George'a, zobaczyła też Freda. Nie znając różnicy między nimi, przez przypadek zadzwoniła do George'a Freda. Nie mając serca przypominać matce o Fredzie, powiedział: „Jestem George, nie Fred! Szczerze kobieto, nazywasz siebie naszą matką. Gdy matka przeprosiła, uśmiechnął się do niej smutno i powiedział: „Tylko żartuję, jestem Fred”.
Pewnego słonecznego popołudnia państwo Potter, James i Syriusz byli razem publicznie. Starsze małżeństwo rozmawiało z kimś z tym kimś, pytając: „Och, czy to twoi synowie?” Syriusz zaczerwienił się jak burak i stał się całkowicie zdenerwowany. Pan Potter po prostu się uśmiechnął i powiedział: „Tak, są”. Z panią Potter dumnie kiwającą głową w porozumieniu. Ani razu nie przyszło im do głowy odpowiedzieć w inny sposób.
Harry jako przedszkolak zwrócił Dwie blond blots i wielki czarny kleks z odrobiną czarnego jednego stojącego nieco dalej obok nich z „My Family” zarysowany na wierzchu i przedstawiła go wuj Vernon, który rozerwał go od siebie i rzucił ją w prawo w przed nim.
Kiedy Harry i Ginny pobrali się, przeprowadzili się do domu w Dolinie Godryka. Kiedy Lily urodziła się i dorosła, codziennie odwiedzała grób swojej babci i imiennika i zostawiała lilie.
Harry Potter zmarł w dojrzałym wieku 101 lat w otoczeniu najbliższych, kiedy ponownie otworzył oczy, wrócił do miejsca, które wiele lat temu rozstał ze swoim starym mentorem, ale to nie Albus Dumbledore przywitał go na dworcu tak czas wokół. Stojąc kilka stóp od niego, gdzie młoda para cierpliwie czekała na syna, od którego zostali oderwani tak dawno temu, by zabrał go do domu, a Harry Potter, chłopiec, który przeżył, poszedł z radością.