ZWIASTUN "Królowa Świata"
Przechadzając się po bagnach rozmyślałam nad tym, które z napotkanych przeze mnie zwierząt mogło mieć rację.

~ Wszyscy się mylą – odezwał się nagle głos spośród mgły.

Rozejrzałam się szybko. Musiałam bardzo wytężyć wzrok, ale wreszcie zobaczyłam ciemny kształt, będący dość daleko. Sylwetka była duża, poruszała się dość płynnie, dostosowując tempo do mojego. Przemieszczała się mniej więcej równolegle.

– Nie podejdziesz bliżej? – zapytałam zwierzę.

~ Na razie nie. Ciesz się, że w ogóle mnie widzisz, wczoraj obserwowałam cię niezauważona.

– Kim jesteś?

~ Dowiesz się, jeśli ci zaufam. Niedźwiedź, wąż i lis się mylą.

– Chodzi ci o to, że niedźwiedź sugerował, że brak mi pewności siebie?

~ Owszem. To nie to.

– Wiem… wąż mówił, że to sprawa determinacji.

~ Nie, nie taki masz problem – odparło zwierzę rozbawione, nadal chowając się jednak we mgle.

– Lis sugerował, że to potęga…

~ Morgana się nie myli, umiesz ją wykorzystać dość dobrze. To dobry czas, na poszukiwanie towarzysza.

– A ty? Jak myślisz, o co chodzi?

~ Dziecko, ty po prostu nie wiesz, czego chcesz!

– To akurat wiem – obruszyłam się.

~ Więc czego? – zapytało drwiąco zwierzę.

– Nie chcę dłużej być niewolnicą mego ojca.

~ To jest to, czego nie chcesz – zaśmiało się stworzenie, po głosie poznałam, że samica, spośród mgły. – A czego chcesz?