Misie pysie kolorowe!
Wiem, że mój profil na SQ jest trochę martwy, ale jak już mówiłam to dlatego, że wkręciłam się w wattpada. Teraz pracuję nad czwartą częścią opowiadania z Wattpada, a tu macie jej krótki fragment:

(…) Iwan nie odpowiedział, tylko kopnął mnie kolanem w brzuch. Zgiąłem się w pół z cichym jękiem bólu. Zacisnąłem zęby i wyprostowałem się z dumą mimo, że brzuch bolał niemiłosiernie. Patrzyłem na niego nienawistnym wzrokiem, by w końcu wziąć zamach i uderzyć go pięścią z całej siły w szczękę. Może było to głupie zważając na to, że był ode mnie starszy i dużo silniejszy, ale mimo to wiedziałem, że nie będę żałował. Nie minęło wiele sekund, aż Rosjanin otrząsnął się z pierwszego szoku i popchnął mnie z całej siły. Zachwiałem się, ale udało mi się zachować równowagę. Odsunąłem się od niego o kilka kroków, jednak on szybko do mnie podszedl i znowu mnie popchnął. Tym razem straciłem równowagę i runąłem na ziemię uderzając głową w nogę stolika do kawy. Po chwili Iwan doskoczył do mnie i zaczął okładać pięściami. Otłumaniony przez uderzenie w głowę jedyne co mogłem zrobić to osłaniać twarz słabą gardą i syczeć z bólu po każdym zadanym ciosie.

– Jesteś tak cholernie żałosny. Próbujesz mi wmówić, że jej nie szanowałem, ale tak naprawdę to przez ciebie w ogóle ze mną była. To właśnie po związku z tobą rozpaczliwie pragnęła bliskości. Była ze mną, bo dawałem jej to ciepło, którego przy tobie nigdy nie miała. – Jego słowa brzęczały mi w usach.

Wypowiadał je, dalej mnie okładając, a ja widziałem i słyszałem wszystko jakby za mglistą zasłoną. Miał cholerną rację, ona zawsze potrzebowała bliskości i poczucia bezpieczeństwa, a chcąc, nie chcąc przy nim odczuwała to bardziej. Ledwo przytomnym wzrokiem zauważyłem, że trzymał coś w dłoniach, coś metalowego co  odbiło światło słoneczne. Nóż? Pistolet? Tego nie wiedziałem.(…)

Zachęcam do nadrobienia jeśli ktoś nie czytał, a mastępna część pojawi się w 2020. Życzę wszystkim szczęśliwego nowego roku!