@Lexi2002 Hm… faktycznie nie mam takich poglądów. W tym przypadku zrobiłam rzecz której zwykle świadomie staram się unikać, tzn oparłam moją wiedzę tylko na nagłówkach, w których zwykle jest tylko że ma ogólnie pojęte poglądy konserwatywne (co jest bardzo szerokim terminem) i pro-life (co, wbrew pozorom, też jest bardzo szerokim terminem) i czasem jeszcze, że jest chrześcijaninem. Oczywiście uważam że segregacja rasowa jest krzywdząca i bez sensu, jeśli chodzi o powód sprowadzania imigrantów do krajów zachodnich to podejrzewam, że chodzi po prostu jednak o tanią siłę roboczą i zaradzenie starzeniu się społeczeństwa. Nie wiem, o które leki ratujące życie chodzi – jeśli o hormony i ratowanie życia polega na tym że bez nich może dojść do depresji i samobójstwa, to muszę szczerze powiedzieć, że mam wątpliwości czy obecny model radzenia sobie z dysforią płciową jest tym optymalnym, ale z drugiej strony to nie ja odczuwam dysforię a ekspertem nie jestem, więc nie jest to na tyle silny pogląd, żebym zamierzała go egzekwować. Przykro mi, że Wy i osoby Wam bliskie cierpicie.
Może faktycznie biorę wszystko zbyt dosłownie. W moim mózgu jak ktoś ocenia jakieś zdarzenie jako pozytywne to znaczy, że gdyby zaistniała taka (w jego ocenie) potrzeba, sam by do niego doprowadził. Co do tego, czy rasistowskie teksty w stosunku do osób białych nie mają odzwierciedlenia w czynach – niektóre zdarzenia podczas protestów BLM każą mi w to wątpić, ale faktycznie, na tysiące takich odzywek nie tak wiele skończyło się faktycznym zabójstwem (chociaż niekoniecznie nawet osób białych, tylko tego, kto się akurat nawinął), i to napędzanym psychologią tłumu. Ale, jak mówię, często biorę rzeczy zbyt dosłownie.
Nadal jednak uważam, że żartowanie z czyjegoś morderstwa jest nie w porządku. Sama bym tego nie zrobiła, choćby ofiara zabójstwa miała super ekstra szkodliwe poglądy. Tym bardziej, że w przypadku tego konkretnego zabójstwa obawiam się, że nie wyniknie z niego nic dobrego dla absolutnie żadnej grupy społecznej. Dla Was też – to, że ten konkretny gość przestanie mówić żeby wam odciąć leki W WYNIKU TEGO, ŻE KTOŚ GO ZABIŁ, wcale nie spowoduje, że rząd USA nagle stwierdzi "A, to jak on nie żyje, to jednak nie odcinajmy leków" – podejrzewam, że osoby podzielające jego poglądy wręcz się zradykalizują. Biorąc na przykład pod uwagę, że Trumpowi ogromnie wzrosło poparcie po nieudanym zamachu na niego… Dochodzi jeszcze możliwość odwetu. Niekoniecznie na zabójcy, być może np na członku społeczności, do której należał. Więc nawet w tym kontekście uważam, że nie ma czego świętować. Szczególnie, że kiedy ludzie wchodzą na ścieżkę pt. "Jeśli robię złe rzeczy, ale tylko ludziom których uważam za złych, to znaczy, że w sumie dobrze robię" – a ostatnio obserwuję to coraz częściej – a potem na "Zabójstwo kogoś o złych poglądach politycznych a także jego przynajmniej bliższych krewnych jest w sumie spoko" – co też ostatnio narasta (Wtedy byłam świeżo po informacji o tym, co się stało w Nepalu i obserwacji ludzi, którzy uważali, że w sumie to nic takiego, że kobieta nawet nie kreująca tych praw zginęła przy okazji). Może trochę na wyrost, ale mam wrażenie, że powtarza się sytuacja sprzed obu wojen światowych. Nie wiem, czy nawet nie bardziej sprzed drugiej. Wielkie reżimy też zaczynały się od wyżalania na systemowe niesprawiedliwości, czasem przy piwie, czasem w książce. I te systemowe niesprawiedliwości faktycznie były, i ci ludzie faktycznie cierpieli. Do tego stopnia, że uznali za zasadne przeprowadzić rewolucję i wprowadzić nowy porządek, czy to komunistyczny, czy faszystowski. To bardzo daleko idące wnioski i prawdopodobnie nic z tego nie dojdzie do skutku, ale przyznam, że o tym właśnie myślałam, kiedy zobaczyłam Wasz wpis. Do tego doszła jeszcze projekcja wypowiedzi bardzo, bardzo wielu wpisów osób mających się za dobre, współczujące i empatyczne i jednocześnie niezwykle w moim odbiorze zgorzkniałych, uprzedzonych i uważających się za lepszych od innych, których się ostatnio niemądrze naczytałam (plus gościa który mnie uczy nowego laboratorium i krytykował prawie wszystko, co robię, łącznie z tym, ile solę zupę – ostatnio rzucał podobnymi żartami, tylko na inne tematy). Tak więc w sumie oberwało Wam się bardzo na wyrost za wszystkie razy, kiedy czułam się czymś dotknięta, ale nie potrafiłam nazwać, dlaczego. Za co przepraszam, bo to były bezpodstawne oskarżenia.
Rozumiem, o co Wam chodzi, niestety nie mogę powiedzieć, że popieram. Ale wiem, że każdy ma inne doświadczenia w życiu i przez to inny światopogląd. Mam nadzieję, że u Was wszystko będzie dobrze.